Rekabetli Aşk

Pat bize süpürge vermişti ve birlikte uçuyorduk. afam çok dalgındı birden Ari'ye çarpacağımı farkettim. Hemen ters takla atarak onu az farkla ıskaladım. Ari ne olduğunu anlamamıştı. Leo üzgün bir şekilde bakarak.
-Üzgünüm istemeden oldu
Arianna anlayışlı bir şekilde gülümsedi. Onun gülümsemesi içimi aydınlatıyordu. Sanki kapkaranlık bir geceden çıkmışızda güneş yeni doğuyormuş gibi idi.
-Hey Pat senin mevkiin Kovalayıcı mıydı?
Pat başını sallayarak onayladı.
-O zaman bundan hoşlanacaksın ikinci Mevkiim tutuculuk biraz şut çek bakalım
Hemen çemberlerin oraya geçtim ve Pat'in şutunu beklemeye başladım...

Ben havalanmadan önce bir şeyler olmuştu ama farketmemiştim.Galiba Leo bana çarpacaktı.
-Üzgünüm istemeden oldu.
Gülümsedim.
-Sorun değil.
Leo'yla olmak onunla vakit geçirmek muhteşemdi.Kendimi hiç olmadığım kadar mutlu hissediyordum.Leo Pat'a "-Hey Pat senin mevkiin Kovalayıcı mıydı?"dedi ve Pat onaylarcasına başını salladı."-O zaman bundan hoşlanacaksın ikinci Mevkiim tutuculuk biraz şut çek bakalım."
dedi ve havalandılar.Bende biraz havalanıp onları izlemeye başladım.Zevkli olacaktı.Aslında izlemek istediğim maçları değil Leo'ydu...

Fakat o sırada Pat saatine baktı ve endişe ile sahanın aşağısına indi.
-Ne oldu Pat?
Pat sorumuzu cevapladı.
-Üzgünüm geciktim gitmem lazım.
Pat hızla uzaklaştı ve biz de Ari ile sahada yalnız kaldık işte bu tam bir facia idi. Onunla nasıl konuşacaktım. Bu bir gizemdi. Ari yerdeki Quaffle'lardan birini aldı ve fırlattı.
Bu beklemediğim bir şuttu fakat büyük bir çaba ile topu parmak uçlarım ile çıkardım.

Edit: Lütfen cümlelerin sonuna noktalama işareti koymayı unutmayın!

Pat birden saatine baktı ve sahanın aşağısına indi.
-Üzgünüm geciktim gitmem lazım."dedi ve soru sormamıza izin vermeden gitti.Leo'yla yalnız kalmıştık.Bu en son istediğim şeydi.Bir şeyler söylemeli ya da bir şeyler yapmalıydım.Birden yerden bir quaffle aldım ve Leo'ya fırlattım.Ustaca parmaklarının ucuyla çıkarmıştı quaffle'ımı.En azından yapacak bir şeyler vardı.Bir süre böyle quidditch oynadık.Onunla oynamak zevkliydi.İnanılmaz mutluydum.En sonun da yorulduk ve sahanın kenarına indik. Gülümsüyorduk.Göz göze gelmemeye çalışıyordum ama masmavi gözleri beni çekiyordu.Yapacak başka şeyler dikkatimi çekecek başka şeyler arıyordum.Ama sonra başka bir şey farkettim o da beni izliyodu...

Bir an göz göze geldik ve içimde sanki volkanlar patlamaya başladı. Hem bakmak istiyor hem de bundan ölesiye korkuyordum. Belki de reddedilmekten. Bunu tam olarak bilmiyordum. Ama sonuna kadar gidecektim cesaretimi topladım ve "Ah Ari düşünüyordum da şey Hogsmeade'de bir yerlere gidebiliriz buna ne dersin?". Evet yapmıştım. Ölesiye korktuğum cevabı öğrenecektim. Bu açıkca bir çıkma teklifi idi. Ama Ari buna ne diyecekti? Sanırım bunu birazdan anlayacaktım. Fakat ya hayır derse. Ya benimle dalga geçer de böyle bir şeyin asla olamayacağını söylerse. Bu benim çöküşüm olurdu. O on saniye bana sanki 1 saat gibi gelmişti. Artık iş işten geçmişti sadece onun cevabı bu durumu belirleyebilirdi. Ari'nin dudakları hafifçe oynadı. Dudaklarından çıkan sözler ya benim için bir çöküş ya da büyük bir sevinç olacaktı...

Bir an antreman sahasının mezarım olacağını düşünmeye başladım.Leo sonunda:
-Ah Ari düşünüyordum da şey Hogsmeade'de bir yerlere gidebiliriz buna ne dersin?
diye sormuştu.Açıkça bunu beklediğimi söylemek isterim.Kalbim inanılmaz bir hızla atmaya başladı.Hayatımda ilk defa bu kadar heyecanlıydım.Cevabı düşünmeme gerek bile yoktu:
-Ah tabii.Neden olmasın?
deyiverdim birden.Sanki bir çocuk gibi sevinçle gülümsüyordum.Leo'nunda benimle aynı olduğunu görünce rahatladım diyebilirim.Bu açıkça bir çıkma teklifiydi.Leo'ya karşı hissettiklerim tartışılmaz gerçekti.Leo'yla birlikte tüm ihtişamıyla karşımızda duran ve ilk kez bana bu kadar güzel görünen Hogwarts'a doğru yürümeye başladık.Hogsmade'e gitmeyi iple çekiyordum.Ben o kadar heyecan dolu birisi değildim.İlk defa böyle hissediyorum desem yeridir.Ve işin garip olan yanı her şey bir quidditch dersiyle başlamıştı...