Veela Alımları

Veelalar/Yarı Veelalar sadece bayan olabilirler.

- Tam Veela: 90 RP ve üstü. (DOLDU)
- Alınacak üye sayısı: 5 (5/5)

- Pür Veela: 70 RP ve üstü.
- Alınacak üye sayısı: 10 (2/10)

- Yarı Veela: 50 RP ve üstü.
- Alınacak üye sayısı: 20 (1/20)

Form:

Tam Veela Listesi:

Pür Veela Listesi:

Yarı Veela Listesi:

Yeteneğiniz verilmiştir ^^.

Ad-Soyad: Seoirse Rowan
Tam/Yarı Veela: Tam
Rp Seviyesi: 96
Örnek Rol Oyunu:

okunduktan sonra silinirse, çok iyi olur.:

Onaylandı.

Ad-Soyad: Zendaya O'Brien
Tam/Yarı Veela: Pür Veela
Rp Seviyesi: 85
Örnek Rol Oyunu:

Sırtını kilise duvarına yaslamış esen rüzgarın tatlı bir esinti ile yüzünü okşamasına izin veriyor bir yandan da kalp atışlarının çan seslerine karışmasını dinliyordu Johann. Eskiden olsa kilisenin çanları onu rahatsız eder kulağını kapamasına sebep olurdu fakat aradan beş yıl geçtikten sonra artık bu duruma alışmıştı. Güneş gözlerini kör edici bir ışıkla parlamayı sürdürürken Johann da kendini yaslandığı eski duvardan ayırarak gerindi. Böyle güzel bir günde geçmişi hatırlamak onu boğuyordu. Birden tiz bir sesle onu geçmişe bağlayan anılardan sıyrıldı. Arkasını döndüğünde tıknaz, kahverengi kıvırcık saçlara sahip olan bir kadınla karşılaştı. İki eliyle sıkı sıkı tuttuğu küçük pembe çanta yüzünden parmaklarının eklem yerleri bembeyaz kesilmişti. Sıkı sıkıya kapadığı dudağıyla oldukça otoriter ve bir o kadar da korkunç görünüyordu. Tiz ve belki de biraz alaycı bir ses tonuyla Johann’a kilise girişinin ne taraftan olduğunu sordu. Kınayan bakışları Johann’ın üzerinde gidip geliyordu. Çocuk bir an kendini çok gergin hissetti fakat her zaman yaptığı gibi yüzüne en sahtesinden bir gülümseme yerleştirmeyi başardı. Bu gülümseme kendi içinde hissettiği zayıflığı saklamak için bir maskeydi belki de. Uzun parmaklarıyla binanın arka tarafını işaret ederek yarım yamalak İngilizcesiyle kadına cevap verdi. Kadın çocuğa sıkılı dişlerinin arasından cevap verdi ve sanki Johann’da bulaşıcı bir hastalık bulunuyormuş gibi arkada sinmiş bir durumda bulunan küçük çocuğunun elinden tutarak koşar adımlarla oradan uzaklaştı. Johann şaşkın bakışlarla giden kadını süzerken bir yandan da “Bu dünyada ne kadar garip insanlar var,” diye geçirdi içinden. Ardından umursamaz bir biçimde omzunu silktikten sonra geniş gövdeli bir çınar ağacının altına oturdu. Başını ağacın kalın gövdesine yasladı. Sanırım biraz dinlenmek onun için iyi olurdu.


Karanlık iyiden iyiye bastırmıştı. Johann elinde tuttuğu büyük karton kutu yüzünden önünü zar zor görüyor, arada sırada düşecek gibi oluyordu. Üstelik bu ücra ara sokak ayyaşlar, para isteyen dilenciler ve çöplerle doluydu. Derken yanına sekiz veya dokuz yaşlarında bir çocuğun birden bire yanında beliriverdiğini fark etti. Küçük oğlan çocuğunun yüzü is lekeleriyle kaplıydı, kıyafetleri ise yırtık pırtıktı ve üstelik leş gibi de kokuyordu. Johann acı bir ifadeyle ondan para dilenen küçük çocuğa baktı. “Belki ben de onlardan biri olabilirdim,” diye düşündü acı ve terkedilmişliğin verdiği burukluk hissiyle. Fakat bu düşünce bile çocuğu yakasından tuttuğu gibi öbür duvara fırlatmasına engel olamamıştı. Johann öyle biriydi işte. Duygularını yansıtmayan, mantığını dinleyen, merhametsiz… Kısa bir süre çocuğun o gözaltları mosmor olan öfkeli gözleriyle onu şaşkın bir ifadeyle süzmesini seyretti. Fakat kaybedecek zamanı yoktu bir an önce elinde tuttuğu kutunun içindeki kırılmış bir vazodan geriye kalanları çöpe döküp bu ücra ve lanetli yerden kurtulmak istiyordu. Adımlarını hızlandırarak sokağın sonundaki çöp kutusuna vardı. Elindeki kutuyu elinden kayarcasına yere bırakarak kiliseye dönmeye hazırlandı. Artık sokaktaki hava iyice boğuk bir hal almıştı ve Johann güçlükle nefes alıyordu. Birden bire sokağın ne kadar boş ve sanki olduğundan daha da kasvetli bir hal aldığını fark etti. İlk başlarda bunu çok önemsemeyerek yoluna devam etse de kısa bir süre sonra bomboş sokakta arkasından yankılanan ayak sesleri onu korkutmaya yetmişti. Adımlarını hızlandırdı. Kısa bir süre sonra resmen koşar hale gelmişti fakat ne yaparsa yapsın arkasından gelen kişinin uzun ve kasvetli bu yerde yankılanan ayak seslerini duyamayacak kadar uzaklığa erişemiyordu. Üstelik hava eskisinden de kasvetli bir hal almıştı. Johann’ın dinlenecek vakti yoktu fakat ciğerleri ona ihanet etmeye hazırlanıyor gibiydi. Birdenbire Johann sağ omzunda soğuk bir el hissetti ve ardından kendini karanlık ve küf kokulu bir odanın içinde buldu. Odayı tam göremese de aralık kapıdan içeri süzen ışık sayesinde buranın kapalı bir yer olduğunu hissediyordu. Korku içinde etrafına bakındı fakat karanlıkta görebildiği tek şey bir çift buz mavisi göz oldu. Johann sendeleyerek geri çekildi. Tam aralık kapıdan dışarı çıkmayı planlıyordu ki yanında duran adam işaret parmağını dudağına bastırdı ve ışık süzen kapıdan dışarısını gösterdi. Johann usulca ve sessiz olmaya çalışarak kapı aralığına yaklaştı ve gözlerini kıstı. Gördüğü şey onu şok etti. Heyecanla karışık korku içinde peşinden gelen kişiye baktı. Adamın yaklaşık olarak iki metreye yakın boyu vardı, gözleri simsiyahtı ve neredeyse süt beyazı bir ten rengi vardı. Dikkatli bakıldığında yüzündeki mavimsi mor damarlar görülebiliyordu. Adam anormal derecedeki uzun parmaklarıyla belinde duran hançeri çekti. Hançerin üzerindeki kurumuş kan damlaları Johann’ın ensesinden soğuk bir ürpertinin geçmesine sebep oldu. Ama daha da ilginci adamın sanki bir koku almış gibi sürekli burnunu çekmesiydi. Uzunca bir süre havayı kokladıktan sonra hastalıklı bir ifade ile gözlerini aralık bulunan kapıya dikti. Johann kendini hemen geriye attı ve bir duvara yaslandı. Terden sırılsıklam olmuş bir şekilde göğsü hızlıca inip kalkıyordu. Adamın taş zeminde attığı adımlar boş sokakta yankılanıyordu. Johann her dakikanın onu çaresiz bir şekilde ölüme doğru sürüklediğini hissediyordu. Çaresizlik içinde adamın süt beyazı, ince ve uzun parmaklarını kapıya dolamasını izledi. Demek ki sonu böyle olacaktı. Burada, kimsenin uğramadığı bu lanet yerde ölüp gidecekti ve belki de kimsenin umurunda dahi olmayacaktı. Vücudunun titremesini bastırmaya çalışarak kapının yavaşça itilmesini seyretti. Artık ölmesine dakikalar hatta belki de saniyeler kalmıştı. Fakat o tam kendini ölüme hazırladığı vakitte adam elini kapıdan geri çekti. Johann şaşkınlık içinde dururken adamın ağzından bir küfür çıktığını duydu ve geldiği gibi koşarak karanlıklara karıştı. Johann bütün olanları sessizce izlerken birdenbire yere, dizlerinin üstüne, düşüverdi. Bütün bu yaşadıkları ona çok ağır gelmişti. Kendine geldiğini hissedene kadar karanlığın ve küf kokularının içinde diz üstü çökmüş bir şekilde, gözlerinden süzülen gözyaşlarını umursamadan öylece oturdu. Kendini biraz daha iyi hissedince telaşla kolunda duran saatine baktı. Telaşa kapılarak oturduğu yerde doğruldu. Tam çıkmaya hazırlanıyordu ki yerde duran küçük bir kağıt dikkatini çekti. Eğilerek kağıdı yerden aldı ve daha okumadan pantolonun cebine sıkıştırdı ve artık açık halde olan kapıdan dışarı çıktı. Kısa bir süre bitap bir halde koştuktan sonra köşeyi döndü. Döner dönmez burnuna yanık kokusu doldu. Johann korku içinde bir süreliğine olduğu yerde donakaldı. Yanık kokusu gittikçe artıyor ve ciğerlerini zehirliyordu. Telaşla karışık korku ile koşmaya başladı. O koştukça yanık kokusu artıyor üstüne üstlük ateşin ürpertici gürültüsü de kulağına çalınıyordu. Ara sokaktan koşarak çıktığında tüm korkularının gerçek olduğunu fark etti. Kilise cayır cayır yanıyordu…

İki başvuru da üyelerin aktif olmaması sebebiyle onaylanmamıştır.