we found love in a hopeless place.

Suratında her zamanki çekici gülümsemesini takınmış bir şekilde oturuyordu genç adam. Etrafını süzüyor, kızları kesiyor, içkisini yudumluyordu. Klasik Jacques, dedirtecek şekilde. Genç adamın kim olduğunu pekala herkes bilirdi. Slytherin'de başı bağlanmamış tek çapkındı artık, kuşkusuz. Krystof'un ardından, ulu Merlin adına tüm suç Jacques'indi ve genç adamı parçalayacaktı, yalnız başına kalmıştı bu sokaklarda. Eskiden olsa ikisi içkilerini tokuşturur, gürültülü kahkahalar atar, kollarına kızları sararlardı. Bu sefer değil. Krystof ikiziyle gününü gün ederken, o burada tek başına oturuyordu. Gözlerini devirdi. Bu kabul edilemezdi, bu çapkınlık yasalarına aykırıydı. Bu onlara göre değildi. Kaşlarını çattı. Elindeki kaliteli iskoç viskisinin son yudumdalarını yalayarak sandalyede döndü. Sırtını bara yaslayıp gözleri ile bugünlük yatağını ısıtacak bir kadın ararken, gözleri birine kitlendi. Her insanın bir zaafı olduğunu bilirdi Jac, kaşları çatılırken kendi üç zaafını çok iyi biliyordu. Vera, Raven ve... Natasha. Üçüzlerini kollamak onun göreviydi; ancak Natasha? Bu kıza karşı sorumluluğu kesinlikle yoktu. Onu korumak, ona bakmak, onun yanındaki erkekleri kovalamak onun işi değildi. Yine de onun yanındaki şapşal herif ne halt yemeye kıza sulanıyordu?

Genç adam yerinden öyle hızla kalktı ki, elindeki bardak doğrudan yere düşerek parçalara ayrıldı. Dönüp arkasına bakmadı Jacques. Para onun için önemli değildi, ailesinin harcanmak için yanıp tutuşan binlerce galleonu vardı. Buradaki her şeye sahip olabilirdi; biri hariç. Natasha Feadora. Genç adam yeşil gözlerini kısarak ağır hareketlerle kızın yanına kadar ilerledi. Kaşları çatıktı adamın. Dudakları ince bir çizgi halini almıştı ve gözlerinde yeşil alevler parıldıyordu. Kızdırılmış bir ejderha gibiydi, herkes bilirdi ki bu genç adam kızdırılmak için doğmamıştı. Genç adamın öfkesi zarar vericiydi. Sahiplenici tavırları çoğu zaman bu öfkesiyle yüzleşmesine yol açsa da, bunu durduramıyordu. Sinirlenince düşünemezdi. Düşünemeyince aklına ilk geleni yapardı... Ve, gerisinde toparlanması güç bir harabe bırakırdı. Şu anda, düşünemiyordu. Kızın yanına durduğunda gözlerini ona çevirmedi bile. Onu yok sayarak kızı neredeyse öpecek olan oğlanın arkadan tshirtünü tuttu. Çocuğu kendisine doğru çekerek yüzünü görecek şekilde döndürdü. Tek kelime etmedi, surat ifadesi pek çok şey anlattığından çocuk çoktan şekil değiştirmişti. Gözlerinden korku akıyordu çocuğun. Elinde olsa gülerdi Jacques, yine de gülmedi. Tüm sinirini muhafaza ederek çocuğun göğsüne işaret parmağını bastırdı. "Defol," dedi hiçbir açıklama yapmaksızın. Çocuk son bir umutla Natasha'ya baktı, yardım arar gibi. Boğazını temizlediğinde genç adam, çocuk bu umudu da boş vererek kayboldu. Geride oluşan sessizlik ve genç kız kalırken, Jacques en sonunda gülümsedi. "Sahi mi? Yeni tercihin ezik çocuklar mı, Natasha?" dedi alaycı bir şekilde. Öteki taraftan eliyle kızı kendisine çekerek ona en göz alıcı gülümseyişini fark etti. Merlin biliyordu ya, bu kız onu çıldırtıyordu. Ve başka birinin ona dokunma düşüncesi... Bu düşünce Jacques'i öldürmeye yeterdi. Buna asla izin vermeyecekti, asla.