Lillian Moreau
Mesaj Sayısı : 29
Kayıt tarihi : 30/08/12
Özel
Rp Puanı:
    (96/100)
 |  Konu: Lillian Moreau  Cuma Ağus. 31, 2012 10:19 pm | |
| 
Geçmiş
Moreau ailesi yüzyıl öncesi ismini duyurmuş ve başarılarıyla ünlenmiş olmasına karşın; günümüzde aile üyelerinden eser kalmamıştır. Birçoğu katledilerek öldürülmüş, geri kalanlar ise ya kaybolmuş, ya da eski başarılarının gölgesinde yaşamaya karar verip işi bırakmıştır. Lillian ise ailenin hiç bilinmeyen üyelerinden biri olup belki de eski Moreau ruhuna sahip tek üyesi bile denilebilir. Tabi bu Moreau soyadını taşıması da onlarla aynı kaderi paylaşacağının habercisidir.
Korku bütün bedenini sarmıştı genç cadının. Mutluluğa olan inancını seneler öncesinden yitirmiş olmasına rağmen, hayal kırıklıklarıyla dolu bir gün yaşamıştı. Gözlerinden süzülen yaşlar, geçmişin acısının asla unutulamayacağının kanıtıydı. Gözlerini ne zaman kapatsa annesinin acı dolu çığlıkları ve babasının yüzündeki o korkunç gülümseme geliyordu gözleri önüne. O gece, sanki annesi olacaklardan haberi varmış gibi saklanmasını söylemişti küçük Liian'a. Her zamanki saklambaç oyunlarından biriymiş gibi düşünmesini, ancak sobelemenin yasak olduğunu söylemişti. O zamanlar minik kalbinin temizliği ile kabul etmişti ve hemen saklanmıştı yatağının altına. Sonra alt kattan annesinin bağırışları, babasının söylediği pek hoş olmayan sözler, ona anlamsız geliyordu. Kırılma sesleri geldiğinde yavaş yavaş endişelenmeye başlamıştı minik bedeni. Alt kattan yukarıya çıkan birilerinin seslerini duydu. "Nerede o? Onu da başkasından peydahladın değil mi seni lanet olası sürtük." diye bağırarak içeri girmişti babası. Annesinin yalvarmasına tanık olmuştu. Yine de iyice saklandı minik cadı. Tek düşünebildiği babasının her zamanki korkutma şakalarından birini yaptığıydı. Annesinin yere düştüğünü gördü. Şaşkın gözlerle onu izledi. Yanağında kocaman bir kırmızı el izi ile ağlaması şiddetlenmişti. Minik cadı hareketlenince annesi olumsuz anlamda başını salladı. Sonrası ise Lillian'ın hatırlamak istemediği korkunç ayrıntılardı. Annesinin her darbeyle sarsılan bedeni geliyordu gözleri önüne. Yine böyle yağmurlu bir günde olmuştu bu lanetli olay. Annesi güzel bir cadıydı. Lillian ile ne zaman Londra'nın sokaklarında dolaşsalar herkes annesine bakardı. Güzelliğinin de farkındaydı annesi. Babası ise annesinin anlattığına göre gençken çok yakışıklıymış. Zaman geçip, annesi güzelliğini koruyup babası kaybedince, sorunlar da ortaya çıkmış tabi. Annesinin arkadaşı olarak gösterdiği kişilerin neredeyse hepsinin erkek olması ve birçok gece bu arkadaşlarında kalması Lillian'ın o zamanlarda anlayamayacağı şeylerdi. O gece ise, annesinin o güzel bayandan, çığlıklar atarak acıyla yardım dilenen kurbana dönüşmesini izledi masum gözleriyle. Babasının zevk dolu kahkahalarını duyabiliyordu. Yine de o masum düşünceleriyle babasından korktuğu için kendi ağzını kapattı sıkıca. Çünkü artık o da ağlamaya başlamıştı. Annesinin gözleri boşluğa daldı bir an. Yüzündeki bütün kaslar gevşedi. Sonrasında ise büyük bir patlama sesi duydu minik Lillian. Babasının da kanlar içinde yere düştüğünü gördü. Anlamamıştı ne olduğunu. Babasının kalkmasından korkup saatlerce yatağının altında, ağzı kapalı bir şekilde ağladı minik Lillian. Sonra kanların yatağın altına kadar ulaşmasıyla, sürünerek oradan çıktı. Her yeri kan olmuştu. Ağlayarak annesinin yanına gitti. Hemen yanına yatıp kolunu kendi üzerine çekti ve ağlamaya devam etti. İçerideki koku kötüleşmeye başlamıştı ancak umursamadı Lillian. Annesinin bedeni soğuyana kadar orada ağlamaya devam etti. Birinin ona seslendiğini duyduğunda ağlamaya devam ediyordu minik cadı. Ses dışarıdan geliyordu. Alt kattan teyzesinin ona seslendiğini fark etti. Ancak minik bedeni bunca acıya dayanamadığından, bayıldı.
İntihar
Annesi ve onun katili olan babasının ölüm yıldönümleriydi. En sonunda dayanamayıp dışarıya çıkmaya karar vermişti. Ortak salonu koşarak terk ettiğinde çarptığı öğrencileri umursamıyordu. Tek istediği bu lanet olası hayattan kurtulmaktı. Kimsesi kalmamıştı. Tabi kendini düşünen teyzesi dışında. Nereye gideceğine karar vermemişti. Merdivenlerden inerken birkaç kez düştü de. En sonunda yağmuru teninde hissettiğinde gözyaşlarının yeniden farkında varabildi. Kalabalık olmayan bir yol seçip oradan gitmeye başladı. Nereye çıkacağını bilmiyordu, bunu umursamıyordu da. Tek yapabildiği o gece hissettiklerini saçma bir deja vu ile hissetmekti. Aynı korkuyu, hatta daha fazlasını hissetmekti. Güveneceği kimsesi yokmuş gibi hissediyordu. Korkuyordu. Yalnızlık iliklerine kadar işlemişti. Her adımda içindeki karanlık büyüyor gibiydi. Gözyaşları onu dinlemiyordu. Yağmurun ıslattığı saçları yüzüne yapışmış ve yağmur damlaları yüzünden görüşü bulanıklaşmıştı. Ağaçların arasından hızla geçerken kolunu çizen dalları umursamıyordu. Hissetmiyordu bile. Tek hissettiği kalbindeki acıydı. Yolun sonuna geldiğini karşısına çıkan devasa göl ile anladı. İşte o an bir düşünce ile acılarının sonlanacağını aldı. Gerçekten böylesine acı verici bir hayattı yaşamak istiyor muydu? Cevap vermesi gereken tek soru, sonrası ise acıların yok olduğu büyük bir karanlık. Burada sevdiği insanlar vardı. Ancak etrafına baktığında kimseyi göremedi. Hak ettiği sevgiyi gösteren yoktu ona. Belki de böyle bir sevgiyi hak etmiyordu. Yine de yalnızlığının farkındaydı. Bu dünyada da yaşamak için sebebi kalmamıştı. Tutunacak mutlu bir hatırası bile yoktu. Zaten böylesine trajik bir hayatın trajik sonunun olması gerekirdi. Gözyaşlarını sildi genç cadı. Yavaş yavaş göle doğru ilerledi. Suyun üzerine değen yağmur damlalarını görebiliyordu. Yağmurlu bir havada göle girmek zaten tek hayaliydi. Bu hayalini de gerçekleştirirken ölecek olmak üzüntüsünü biraz azaltmıştı. Suya girdiğinde kotunun paçalarından yukarıya doğru ilerledi ıslaklık. İlerledikçe ağlaması şiddetlendi. Elveda. diye düşündü. İlerledikçe su derinleşiyor ve ölüme yaklaşıyordu genç cadı. Elveda hayat demek istedi. Ancak omzunda hissettiği el onu çok daha zorlu günler yaşaması için kurtardığında, başka şansı olmadığını fark etti. Acı çekmesi gerekiyordu. Ölüm bir kurtuluştu ve o bu kurtuluşu hak etmiyordu, henüz.
Dönüşüm
Karanlık, geceyi bir bebeği sarmalar gibi sarmıştı. Dolunay hüzünle parıldıyordu. Bütün doğa, bu lanetli geceden adeta saklanmaya çalışıyordu. Gökyüzü bulutlarla gizlenmişti. Çığlıklar gecenin tek sesiydi. Psikologlarla geçen bir senenin ardından hastanedeki bir grup genç ile bir çılgınlık yapmaya karar vermişlerdi. Arkadaş edindiğini sanıyordu Lillian. Kurt ulumalarını duyduklarında ormanın derinliklerine doğru ilerliyorlardı. Ses onları ürkütmüş olsa da henüz istedikleri yere gelememişlerdi. Korku dolu fısıldaşmalar dışında ses çıkartmamaya çalışıyorlarken Lillian az sonra olacaklardan habersiz onları izliyordu. Eski bir mezarlığa geldiklerinde durdular. Buraya kadar liderlik yapmış olan Matthew cebinden çıkardığı bıçak ile onlara gülümsüyordu. Az önce korku dolu bakışlarla etrafı inceleyen üç kız şimdi Matthew'ın yanına geçmiş, Lillian'a dostça olmayan bakışlar atıyorlardı. Korkuyla geriledi genç cadı. Yavaş yavaş üzerine doğru gelen Matthew'ın tereddüt etmeden bıçağı nasıl kavradığını gördü. Şizofreni tanısı koymuşlardı onun için. En azından şifacılardan duyduğu buydu. Azkabana gitmesi yerine bu hastanede tedavi görmesi gerektiği düşünülmüş. Lillian her zaman onun yanlış anlaşıldığını düşünmüştü. Hiç onun kurbanlarından biri olacağı aklına gelmemişti. "Matthew...Mathew hayır!" diye yalvardı. Kızlar sevinç çığlıkları atarak oradan uzaklaşırken Lillian Matthew ile yalnız kalmıştı. Toprak, kan ile sulanıyordu. Yediği bıçak darbeleri ile yere yığılan genç kız, beyaz teninden akan koyu kırmızı sıvı ile kaplanmıştı. Lillian gözünden süzülen yaşlar yüzünden tam göremiyordu etrafını. Soğuk havanın bedenine çarpmasıyla titriyordu. Acı; bütün benliğini ele geçirmişti. Ölümün soğukluğunu hissedebiliyordu her yerinde. Son bir kez katilinin gözlerine baktı. "Neden? Siz benim dostumdunuz." Son nefesini hayal kırıklığı ve pişmanlıkla verecekti. Korkuyla gözlerini kapattı. Matthew'ın yavaşça uzaklaştığını duyabiliyordu. Biraz bekledi. Gittiğinden emin olduktan sonra acılar içinde ayağa kalktı ve aksi yönde ilerlemeye başladı. Kollarını çizen dallar onu ayakta tutmaya yetiyordu. Orman sessizdi. Ölüm sessizliği dedikleri şey bu olsa gerek. Genç kız ölümün soğuk dokunuşlarını ardı arkası kesilmeden hissediyordu. Ancak içinden bir ses ona dayanmasını söylüyordu. Arkadaşlarını düşündü. Bir zamanlar güvendiği biricik dostlarını. Adımları yavaşlıyordu. İleride bir yerde bir uluma duydu. Arkasından başkasını. Dayanamadığını hissettiğinde yere kapaklandı. Yanında bir hırlama duydu. Yavaşça oraya döndüğünde sinirli bakışlar ve sivri dişlerle karşılaştı. Korkmuyordu artık. Hüzünlü bakışlarla ölümün gözlerinin içine baktı. Gözünden süzülen bir yaş ile suratına pençe darbesi yemesi bir oldu. Sonrası ise karanlıktı.
Lillian
Lillian hislerini gizlemekte çok başarılı değildir.. İstediğini elde etme konusunda oldukça ısrarlıdır. Akılcı ve biraz da soğuktur, en azından artık öyledir. Dönüşümünden sonra kimseye kolay kolay güvenmemesi gerektiğini öğrenmiştir. Yönetilmeyi sevmez ancak görev ve sorumluluklarını yerine getirme konusunda da çok iyidir. Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu ona öğretemezsiniz. Ne olursa olsun kendi doğrularıyla yola çıkacaktır. Bazen komiktir, bazen de asabi. Duygularındaki bu değişkenlik en yakınındaki insanları bile bazen sinir edebiliyor. Çok konuşmayı sevmez. İnsanları izlemeyi tercih eder. Onunla dost olamazsınız. Dostlarını kendisi seçer. Yalan söylemek yerine doğruları açık açık söylemeyi tercih eder. İlişkileri konusunda dengesizliği ile ün yapmıştır. Dün sizi severken bugün sizden nefret ediyor olabilir. Hakaret etmeyi de edenleri de sevmez. Sürekli düşünen biridir. Aslında büyük bir gizemdir kişiliği. Olayların akışından hiç tatmin olamayan ve her zaman daha güzelini, daha iyisini ve daha mükkemmelini arayan biridir. Hırslıdır. Kararsız ve aksidir çoğu zaman. Hüzünlüdür çoğu zaman. Onu kahkahalar atarken göremezsiniz. Onun dostluğunu kazanmak kadar dost kalabilmekte zordur. Küçük hatalar değil de güvenini kaybettirecek hatalar dostluklarının sonunu getirir. Gururu onun zayıf yanlarından biridir. Zaten ne yaşamışsa gururu yüzünden yaşamıştır. Bir zamanlar dostum dediklerini, asla kaybetmek istemediklerini, hayatındaki birçok kişiyi sırf gururu yüzünden kaybetmiştir. Reddedilmekten hoşlanmadığı gibi, daha çok hırs yapmasına sebep olur. Sakin zamanlarında ise oldukça ılımlı ve sevimlidir. Bazen öyle bir zamanına denk gelirsiniz ki, en ruhsuz ve asabi olanınız bile gözlerinin içine bakınca gördüğü hüzün ile ona acıyabilir. Ya da bir anda küstah birine dönüşüp sizi kırabilir. Ne kadar samimi olsanız da, o an bunu umursamaz. İyi bir konuşmacıdır. Kelime bilgisi karşısında sizi şaşırtmadan edemez. Büyük insanların, büyük işler yapmaları gerektiğini düşündüğü için çok okur. Belki de her konuda oldukça fazla bilgisi olduğu için biraz kibirlidir. Ayrıntılara fazla takılır.
Kurgular
Lucétitia Çok yakın arkadaşlar. Lillian'ın sahip olduğu tek dost bile denilebilir.
Dost, düşman, duygusal, aile her türlü kurguya varım. ^.^
En son Lillian Moreau tarafından Paz Eyl. 02, 2012 11:22 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi | |
|
Lucétitia
Lakap : Kedi diyorlar.
Rp Sevgilisi : Vlad'ın baklavaları.
Mesaj Sayısı : 110
Kayıt tarihi : 28/08/12
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Cuma Ağus. 31, 2012 10:20 pm | |
| | |
|
Lillian Moreau
Mesaj Sayısı : 29
Kayıt tarihi : 30/08/12
Özel
Rp Puanı:
(96/100)
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Paz Eyl. 02, 2012 11:21 pm | |
| | |
|
Nils Wójcik
Lakap : ox-fordçu ._.
Rp Sevgilisi : loki'nin sağ kolu...
Mesaj Sayısı : 240
Kayıt tarihi : 23/08/12
Özel
Rp Puanı:
(100/100)
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Paz Eyl. 02, 2012 11:39 pm | |
| Lilian'la kurgu yapalım ama kurtkadın falan nerede yaşar ne yapar ki? :o | |
|
Lillian Moreau
Mesaj Sayısı : 29
Kayıt tarihi : 30/08/12
Özel
Rp Puanı:
(96/100)
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Ptsi Eyl. 03, 2012 12:23 am | |
| Bak bu bilgileri şimdi uyduruyorum kjhghjk fğansız bu hogwartsta ravenclaw son sınıftaykene kurtkadın oldu şimdi 18 yaşında felan. | |
|
Nils Wójcik
Lakap : ox-fordçu ._.
Rp Sevgilisi : loki'nin sağ kolu...
Mesaj Sayısı : 240
Kayıt tarihi : 23/08/12
Özel
Rp Puanı:
(100/100)
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Ptsi Eyl. 03, 2012 12:36 am | |
| Ou baya genç ve tanıdık çıkma ihtimali yüksek. Böyle sık sık takıldığı bir yer varsa Nils belki karşılaşmış olabilir alakasız bir akşam vakti. Lilian'daki büyük değişimler üzerine biraz korkmuştur hatta. O yüzündeki yara izi kalıcıysa işkillenmiştir de. Yaşadıkları ortam kötü çünkü... fksdj | |
|
Lillian Moreau
Mesaj Sayısı : 29
Kayıt tarihi : 30/08/12
Özel
Rp Puanı:
(96/100)
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Ptsi Eyl. 03, 2012 12:57 am | |
| Kalıcı kalıcı hatta istersen şey de olabilir bu izden işkillenip Lillian'ı takip etsin Nils sonra dönüşümüne şahit olsun bir gece dolunayda sonra Lillian onu farketsin ama saldırmasın felan öyle ilginç bişiy olsun. | |
|
Nils Wójcik
Lakap : ox-fordçu ._.
Rp Sevgilisi : loki'nin sağ kolu...
Mesaj Sayısı : 240
Kayıt tarihi : 23/08/12
Özel
Rp Puanı:
(100/100)
| | Konu: Geri: Lillian Moreau Ptsi Eyl. 03, 2012 1:05 am | |
| Olur valla okuldan kaçıp belaya bulaşma konusuna da değinirim. o_o | |
|
