Muggle For A Day

Üç gün, sekiz saat, yirmi üç dakika oldu; yani hiçbir şey olmamış gibi yeniden başlamaya çalışalı. Bu Hans için kolaydı, en azından normalde öyleydi. Bir hayat biter ve geri kalanı devam ederdi: devam etmek zorundaydı. Aslına bakarsanız zor olan tek şey gidenleri bir zamanlar sevmiş olmanızdır, sevdiklerinizi unutmaktır.. O nedenle Hans kendini mümkün olduğunca sevmemek için zorlar her defasında çünkü her sevdiğini kaybedeceğine inanmıştır, haklı da çıkmıştır; ama artık çok geçtir.

Kapıyı ardından ses çıkarmadan kapatarak apartmanda ayakkabılarını bağladı. Asasını her zamanki alışkanlığıyla pantalonunun cebine koymuştu. Geçen bir iki güneşli günden sonra Londra tekrar bulutlu karamsar havasına bürünmüş ve tekrar palto giymeyi zorunlu hale getirmişti. Paltoları pelerinlerden daha çok severdi Hans, belki Muggle'ların arasında büyümüş olması bunda etkiliydi; ama yine de pelerinleri hoş bulmuyordu işte: kız işi gibiydi.

Merdivenleri koşarak inip sokağa çıktı, yanına kay-kayını almamıştı ve gideceği ver Muggle süpermarketlerinden başka bir yer olmayacağı için cisimlenmemişti de. Hem yürümek ve temiz hava daima iyi gelirdi. Temiz ve nemli sokaklarda bisikletleriyle ilerleyip duran gençler, annelerinin elinden tutmuş rengarenk çocuklar apayrı yönlere doğru giderken Hans birkaç metre daha yürüyüp Lidl'e girdi. Aldi'nin daha uygun fiyatlı olduğunu biliyordu ama Lidl daha işine gelmişti, hem alt komşusu da sürekli Lidl'in daha kaliteli olduğundan falan bahsediyordu, eh, kadınla konuştukları tek an asansörde market poşetleriyle olduğu için muhabbet daha farklı olmuyordu işte. Hamburg'da bu iki marketi de oldukça kullanmışlığı vardı ve Avrupa'nın en güzel yanının bu iki marketin çoğu ülkeye dağılmış olması olduğunu düşündü, nereye giderse gitsin çoğu bilindik lezzet de onu takip ediyordu böylece. Çocukluğundan kalma bir-iki tat belki de...

Market arabası almadan içeri daldı, bir iki ufak ihtiyacı alıp çıkmayı planlıyordu, bi de canı ne isterse işte. Dün bulduğu yeni işe güvenip bugün neyi varsa harcayabilirdi aslında, ki bu onu mutlu etmiyor değildi. içeri girer girmez karşına çıkan ekmek bölümünden sıcak kruvasan aldı ve kağıt poşetlere koydu. Ardından, bir salatalık -yurt dışında taneyle satılıyor o meret-, bir file limon belki patates ve- Eli kolu birden doluverince geriye dönüp şu market arabasını aldı ve neyi varsa bıraktı, hatta üstünde ağırlık yapan paltoyu bile ona attı. Sonunda sıra içecek kısmına geldiğinde cidden kararsızdı. İki şişe kola alıp düşünmeden arabasına koydu, sihir dünyasının en büyük eksiğiydi bu içecek! Ancak dünden beri içip durduğu biraların yerini şarapla doldurmak gibi düşünce aklında dönerken içecek reyonundan ayrılmak oldukça zordu, en sonunda her ikisinden de koyup devam etti. Alması gereken asıl şeyleri hatırlamaya çalışıyordu. Deterjan alındı. Peynir alındı. Patates alındı. Şampuan- Hayır, o hala alınmadı. Arabasını o reyona sürdü ve hazır önünden geçiyorken bir iki paket cips ve çikolata da attı. bakınız alışverişi abartmak; yazmak parayla değil ya bana yaramadı

Sonunda şampuan, duş kremi, diş macunu, parfüm ve bebek losyonu kokan o nacizane bölüme geldiğinde durup hep kullandığı marka için bakındı. Göremeyince arabanın yanından ayrılıp raflara yaklaştı ve incelemeye koyuldu. 6,95 8,75 3,27 Fiyatlar ve markalar sürüp giderken aradığı hala yoktu. Yan tarafta duran sarışın bayan biliyor olabilir diye düşündü veya önünde duruyor olabilir. Aslında saçlarının ipeksi duruşuna bakılıcak olursa şampuan bölümünde mastır yapmış bile olabilirdi, ilk önce çekindiyse de sonra önemsemeden kızın omzunu dürttü ve o markanın nerde olduğunu bilip bilmediğini sordu, kız ona cevap vermek için döndüğündeyse içinden istemsiz bir şekilde "Yok, artık!" diye bağırdı ve gülümsedi. Çünkü ipek saçlı bayanı tanıyordu. Hatta o bir bayan bile değildi. Altıncı sınıflardan zayıf bir oğlandı, her ne kadar bunca yıl gözüne çarpmışsa da konuşmuşlukları yoktu daha ve Gryffindor üniformasının içinde olmayınca tanımakta oldukça güçlük çekmişti veya Hogwarts'dan herhangi bir kimseyi burda görmeyi beklemediği içindi bu şaşkınlığı. Ama geçen dönem oğlan büyük salonda Slytherin'le iyi bir laf dalaşına girdiğinden beri, bu çocuğa sempati besliyordu, yani en kısa anlatımla "Koçum benim." deyip sarılası vardı.

Oğlan onu tanımışcasına gülümsedi ve "Hans, Hans Landers. Değil mi?" dedi. Hans da ona ifadeyle "Evet, sen de Nils olmalısın." dedi, "Altıncı sınıflardan."