Anan da öyle derdi Niko. ;)

Kendisi harici kimseyi önemsemeyen megaloman adi herifin teki. Yalancı, bencil ve süper ötesi bir menfaatçilik yeteneği vardır ki sorma gitsin... Kereste, yemek en büyük hobisi olan cengaver bir dolandıcı. Aşktan anlamaz, kadınlardan anlamaz, duygusallıktan anlamaz. Yahudilerden nefret eder, Yunanları, Rumları kızdırmaktan bir ruh hastasının alacağı kadar büyük keyif alır. Cesurdur ama cesareti salakça bulur. Korkaklıktan utanmaz; tatlı canını yakacak bir durum oldu mu korkmasa dahi en ufak şeyde topuklamayı seçer. Yalancıdır. 7/24 açtır. Futbolu sever. Holiganlık yapmayı sever. Küfretmeyi sever. Bir sokak köpeğinden farkı yoktur. Sadakate sahiptir, korumacıdır sadaket verilesi bir şey bulabilirse.

Koyu kahverengi dağınık, çoğu zaman yağlı saçları vardır. Arada saçlarının sarı hali de görünse de kahverengisi mi, sarısı mı asıl saç rengi, kimse tarafından bilinmez. Kesmeye üşendiği, kesmeden de karizmatik olduğunu düşündüğü sakal-bıyık kombinasyonuyla Adriana Lima'yı bile tavlayabilitesi olabilir. Gel gör ki hain ingilizler yeni çalışmaya başladığı okuldaki üçüncü haftasından sonra onu bir kuytuya çekip zorla traş etip, Adnan'ın masumiyetini çaldılar. Şu sıralar yine parlak çocuk olarak geziyor yani. 1.80 boyunda, buğday tenli ve öküz gibi yese de anca yedikten sonra çıkıp bir süre sonra ortadan kaybolan hafif kıllı bir göbeği de vücut paketine dahildir.

İstanbul, Osmanlı İmparatorluğunda 1880 civarlarında [belki de daha önce (Hesap yapmaya üşeniyorum biliyon mu)] dünyaya geldi. Babası bir memur, annesi de devlet memuru kızı idi. Ailesi yüzünden çocukluğu anadolularda sürünse de 3 yıl sonra tam mektep yıllarının en iyi yıllarında torpili yeyip İstanbul'a dönmüş, o da yalılarında çocukları kandırarak aldığı misketleri saymaya devam etmişti. Mektepte bir gram ders dinlemez, sapanla çocukların enselerine kağıt, taş, fare pisliği atar, leylî kız mekteplerini uzaktan röntgenler, komşu bahçelerine dalıp mektep arkadaşlarından önce koşup onların yakalanmasını sağlarken bir gram suçluluk duymazdı. Kısacası gençliği gramlar arasına geçip gram hesabıyla tabiri caizse yavşaklığını yapar, yine gram hesabıyla sonucunu göğüslerdi. Mektepten ayrılınca, baba parasıyla etrafta gezmeye başladı. Orta halli ailesiyle yaşamı sürerken, mektep yıllarından itibaren başlayan dolandırıcılık yeteneğiyle kısa sürede fark edildi ve mesleğinde parlama yaşadı. Uçan kuşa borçlu, şen şakrak geçerken hayatı kumarda ceylan gibi seker, bir tay özgürlüğünde borçlularından kaçardı. O sıralarda ailesinin mesleki rütbesi, o zamanın modasına yenik düşerek Fransızca öğrenmiş, alafranga adetlerine mecbur uymaya başlamıştı. Bu sıralar bahisler üzerinden de az pay kazanmamıştı hani Sinancığımız. Birçok iblisden kumar yoluyla yaşam kazanarak, iblislerle yaptığı kontratlarla gençliğini başkasının kerametleri sağolsun kilitlemiş, bu gençlik yöntemini bulmasının ardından ne zaman bir iblisle karşılaşsa ondan "yıl" olarak haraç kesmeye başlamıştı. Bu sayede bir büyücü kadar yavaş yaşlanacak, yaşamı iki, hatta üç katına kadar uzayacaktı. Bir gün bir vampire borçlanıp eğer borcunu ödemezse kendi kanını içebileceğini söyledi. Vampiri daha da dolandırıp kaçarken diğer vampirler tarafından yakalanıp vampirin önüne getirildi birkaç yıl sonra. İş o ya kaçarken yakalanmadan hemen önce bir yerde tavla atıp küfür yediği mektep dostu (Hakikatte eski dostu kendisinin yüzünden pek güzel dayak yemişti muallimden zamanında) Niko Efendi'yi de yanında sürüklemiş, o an, vampirin karşısında dostunu kendi bedeni karşılığında vampire satmıştı. Ne var ki aralarındaki ilişki bu kadar basit değildi. Bu nedenle Adnan tam ülkeyi terk edecekken geri dönmüş, bir iblisle son kez bir anlaşma yapmıştı. Anlaşmaya göre Niko'ya hayatının yarısını verecekti; bu ona 50 yıllık bir köleliğe mâl olacaktı tabii. Yine de Niko'yu düşününce, hayatının yarısından fazlasını kaybetmesi hiç de mühim değildi Adnan açısından. Bu yardımcılık bağlarına karşılık iblis Niko'yu tamamen o vampirin elinden de kurtaracaktı.
Laf arası, mekanı terk ederken yine vampirden bir şey çaldığından iki ay geçtiği gibi yeniden yakalandı, bu sefer pek kıymetli Rum dostu Niko'yla aynı kaderi paylaşmaktan kaçınamayıp vampire kanını tattırmak zorunda kalmış, yine de kıl payı kurtulup kazayı hatırlamayarak hayatına devam etme kararı almıştı.
O sırada patlak vermiş Kurtuluş Savaşıyla ailesinin onuru, vatanının onuruyla savaşa katıldı. Hayatında yavşaklık yapmadığı tek yıllar o savaşta tanıştığı kişileri gözünün önünde kaybettiği cephelerde geçti. Savaş bittiğinde soyadı kanunu geldiği gibi düşünmeden Çetin soyismini seçti, böylece Tanrı'nın intikam mekanizması çalışmaya başladı. Ah, zavallı Adnan Sinan Efendi, nereden bilebilirdi ki yıllar sonra o Sinan Çetin güdüğüyle aynı adı taşıdığından dalga geçileceğini? O an geldiğinde ne kadar ah aldığını bilecek, fitil fitil çıkacaktı çektirdiği acılar.
Onun dışında hayatı değişmedi. Paşa paşa dolandırıcılığına devam etti, gelene geçene borç yaptı, sokak köpeği gibi yaşadı. Bir borçlusundan kaçtığı için geldi İngiltere'ye. Nihayetinde paraya ihtiyacı olduğundan hiçbir öğretim yeteneği olmasa da, bir nebze müzik kulağına da sahip olmasa da Müzik profesörlüğüne talip oldu. Zaten kendi mektep anılarına bakarsa ne yapıyordu ki öğretmenler? En fazla sınıfın bir köşesine gidip ders saati boyunca boş boş oturacaktı. Evet, Adnan'dan çok şahane profesör olurdu.

PS: Kalbimin fatihisin Niko (;