Upuzun bir yoldu önündeki.Baktığı zaman belki de bütün bir ömrünü heba edecekti ama buna değerdi.İntikam duygusu günden güne güçleniyordu.Yalnızlık; öfkesine yenik düşmemek için yaptığı en doğru seçimdi.Hayatı boyunca asla uzatmadığı o doğuştan kızıllığa sahip kıvırcık saçlarını, aynanın karşısına geçip elindeki siyah tokayla toplarken aklından geçirdi:"Saçmalama Kate kendine gel,görünüşünün bu derece masum olması senin suçun değil.Karşısına dikildiğin zaman ne için orada olduğunu anlayacaktır ve onu nelerin beklediğini".Elinde buruşturduğu kağıt parçasına ve üzerinde yazan adrese baktı.Neden bakıyordu ki oysa? Zaten 7 yaşından beri bu adresi biliyordu.Onu neden hala yanında taşıyordu ki , zaten adresi ezberlemişti.Hatta adresten başka onunla ilgili her şeyi biliyordu.Dolabını açtı.2 hafta önce indirimden aldığı siyah elbisesini giydi ve tabii ki siyah çanta, siyah çizme, siyah palto...Ciddiyetini belli edeceğini düşünerek, yıllarca bugün için siyah giyinmeyi planlamıştı.Çekmecesinin kilitli gözündeki kırmızı kutuyu da çantasına koydu.Son bir kez aynaya baktı ve kapıya yöneldi..
Dışarısı soğumuştu,kabanının fermuarını ağzına kadar çekti.Yürürken çıkarttığı topuk sesleri bile şu an sinirini bozmaya yetiyordu.Yolda yürüyen her insanı tepeden tırnağa süzüyor ve nereye gidiyor olabileceklerini tahmin etmeye çalışıyordu.Bu en sevdiği oyundu çünkü ona her zaman babasını hatırlatıyordu.Aslında babasını hatırlatması için bir şeylere ihtiyacı yoktu, babası her zaman aklındaydı.O, onun hiçbir zaman tanıyamadığı adamdı.7 yıl neye yeterdi ki? İnsan babasına bir ömür doyamaz ama o 7 yılda doymak zorunda bırakılmıştı.Bu onun aile kavramını yitirmesine, insanlardan nefret etmesine neden olmuştu.Tek düşündüğü intikamdı, artık kaybedecek hiçbir şeyi yoktu çünkü o 23 yıl önce her şeyini kaybetmişti zaten.30 yaşına kadar etrafında mümkün olduğunca az insan olmasını sağladı çünkü onun için her bağlılık mutlaka bir acıya dönüşecekti.Saat 12'ye yaklaşıyordu.Gideceği yere varmıştı.O koca binanın karşısındaki küçük ve sevimli kafeye oturdu.Sipariş almak için garsonun yanına geldiğini bile fark edemeyecek kadar dalgın ve gergindi.Ama yıllarca planladığı bu sona ulaşmasına sadece dakikalar kalmış olmasının verdiği bir rahatlama söz konusuydu.Cüzdanından sigarasını çıkarttı ama evden çıkarken çakmağını almadığını fark edip garsondan istedi.Bir yandan sigarasını içerken, gideceği binaya bakıyordu.Artık vakit gelmişti.Sandalyesinden kalktı, hesabı ödeyip dükkandan şaşırtıcı bir hızla dışarıya attı kendini.Daha fazla bekleyemiyordu,zaten yıllarca beklemesi yetmemiş miydi?Sonunda o an gelmişti.Kate o koca binaya adımını attı.
"Hanımefendi sizden kimlik almak zorundayım,içeri girebilmenizin tek yolu bu" görevli bu konuda ısrarcıydı.Kate daha fazla vakit kaybetmek istemediği için kimliğini uzattı."Mr.Edborgh sizi odasında bekliyor,14.kat".Kate cevap bile vermeden asansöre fırladı.1 dakika içinde onun yanında olacak olma düşüncesi ile kalp atışları gittikçe hızlandı.Elini kalbinin üstüne koydu ve kendi kendine:"Bu kapı açıldığı zaman karşında olacağım ve benim kim olduğumu öğrendiğin zaman korkma sırası sende olacak" Kapı açıldı ve karşısına güzel giyimli, zayıf bir bayan beliriverdi. "Mr.Edborgh sizi odasında bekliyor, sayın...?" "Kate, teşekkürler".
Kate kapıyı tıklattı ve içeri girdi.Karşısında ona anlamsız gözlerle bakan adama o "sahte gülüş"ünü yaptı.Mr.Edborgh daha önce hiç tanımadığı bu siyahlar içindeki genç kıza baktı. "Benimle görüşmek istemişsiniz, sizi tanıyor muyum?" "Hayır size kendimi tanıtmama izin verin Mr.Edborgh.Ben Kate Newberry , bu isim size bir yerden tanıdık geliyor mu?" Adam şaşkın gözlerle bakmaya devam ediyordu ama bu kez gözlerinde bir korku belirdi: "Ne..w..ber..r..yy?, ah tabii ki tanıyorum seni, sen Mr.Newberry 'nin o küçük kızısın öyle değil mi?Baban benim ortağımdı,onunla tanışıklığımız çok eskilere dayanır.Sahi o nasıl?Yıllardır görüşmüyoruz."Kate kendine hakim olmaya çalıştı, hayır daha sırası değildi doğru zamanı beklemeliydi.Bunca yıl boşa gitmemeliydi."Babam 23 yıl önce vefat etti,belliki kimse size bundan söz etmemiş."Adam ağzında bir şeyler geveledi ve şaşırarak kızın yüzüne bakakaldı. "Çok üzüldüm yavrum,çok geç olacak belki ama başınız sağolsun."Araya uzun bir sessizlik girdi.Kate çantasının içinden çıkarttığı o kırmızı kutuyu masanın üstüne koydu.Adam gözleriyle onun ne olduğunu soruyordu adeta.Kate kapağı kaldırdı ve adam bir anda hiç beklenmeyen bir şeyle karşılaşmanın şokunu yaşadı. "Bu size bir yerden tanıdık geliyor mu Mr.Edborgh?" "Bu bu bu da nereden çıktı!Buraya neden geldin, benden ne istiyorsun sen?""Ben sizin yüzünüzden 7 yaşında babasız kalan o sizin tabirinizle küçük kızım evet.Babamı öldürdüğünüzü öğrendiğim günden beri her gün sizinle yüzleşmenin hayalini kurdum ben.Bütün ömrümü buna adadım ve işte karşınızdayım.Yaptıklarınızın hesabını vermek zorunda olduğunu bu küçük kız hayatı boyunca sizin yüzünüzden herkesten nefret etti.Zaten annesiz olduğum yetmiyormuş gibi bir de babamı elimden aldınız benim.En büyük arzumdu intikam,karşımda ezilip büzüldüğünüzü görmek ;ancak siz bir katilsiniz o yüzden yaptıklarınızdan pişman olmazsınız." Kate kutunun içindeki silahı aldı ve adama doğrulttu."İşte geliş nedenim Mr.Edborgh !" ÇAAAT
Konu: Felicita 
Perş. Ocak 23, 2014 5:10 am