Peeta Maurëll

Gece tüm heybetiyle Londra’nın en tenha köşelerinide içine alarak ilerlerken, dolunayın etrafında toplaşmış sarı bulutlar büyücülerin bile ömürlerinde yalnızca bir kere görebileceği bir manzarayı yaşatıyordu.
Dolunay tutulması.

Gördükleri sahne, bir kısmının ağzını açık bıraktıracak şekilde hayranlıkla gökyüzüne sebep olurken onların olmuyordu. İçlerindeki korku bütün hücrelerini teker teker kemirirken ayı dehşetle izleyen kukuletalı adamlardan bir tanesi boğazını temizledi.

“Harekete geçmeliyiz.”

Adamın sözleri sessiz ortama bomba gibi düşerken birbirinden korkunç altı adam aynı anda konuşmaya başladılar. Düşüncelerin birbirleriyle çarpışıp, kimsenin kimseyi dinlemediği sırada konuşmayı başlatan adam son noktayı koyarken diğerleri çenelerini kapadılar.

“YETER! Joshua, sen önden gideceksin. Ian, arka kapıda duracaksın. Oradan kim çıkarsa çıksın, öldüreceksin. Anlıyor musun?”

Sesi çıkmayan adam boğazını temizleyerek kafasını salladığında kukuletasının altından parıldayan buz mavisi gözleri merağın verdiği ışıltıyla parladı. Karşısındaki o daha soru sormadan anlar anlamaz tısladı.

“Evet Ian, ben olursam bile!”

Ian, tek kelime etmeden kafasıyla onayladı. Karanlıkla adeta bir bütün olarak geriledi. Arka kapıya doğru ağır ağır ilerlerken aklında tek bir düşünce hakimdi. Oradan çıkan ya o olursa?

Genç adam aslında böyle biri değildi. Böyle bir gece de birilerini öldürmenin hayatına mal olacağını bile bile böyle şeyler yapmazdı. O diğerlerine göre masumdu. Onların aralarına hiç katılmamalıydı...

Onlar, dolunay tarikatiydi. Yalnızca dolunay olduğu geceler çıkarlar ve muggle dünyasına dalarlardı. Bu dünyanın var oluşundan bu zamana süren bir gelenekti. Oysa insanlar onları kurt adamlar, vampirler ve nice saçmalıklarla yorumlamışlardı.

Dolunay Tarikati’ne katılmak neredeyse imkansızdı. Babadan oğula geçen “katılma şansıyla” binbir zorlu testin ardından girilirdi. Dünyada yaşayan büyücülerden yalnızca altı tanesi bir dönemin – neredeyse 500 yıllık- üyesi olabilirdi.

Karanlıktan korkmazdı onlar, karanlık ta kendileriydi.

Tabii ki Ian hariç. Genç adam, hayattan umduğunu bulamamış ve her zaman içinde nefretle büyümüş biri olmasına karşın hiç bir zaman onlardan biri olmamıştı. Bu lanet şeyi de istememişti. Onun istediği sıradan bir yaşam, adam gibi bir gelecekti.

Oysa hiç öyle olmamıştı. Aşık olduğu muggle’ı şu an öldürmeye giderkende işte tam bunu düşünüyordu...

Puanınız; 90.

Teşekkürler bu karakterede aktarırsanız sevinirim.

Ayarlıyorum.