Masa 5.

Mia, artık evi gibi gördüğü Domuz Kafasının içerisindeki misafirlerine şöyle bir göz gezdirdi. Ölüm yiyenleri, üç kağıtçıların, hafta içi okuldan kaçmayı başarabilmiş serserilerin uğrak mekanıydı. Kolunda asılı duran havlu ile önündeki bardakları tekrardan kurulamaya başlarken masaya bırakılan bardak ile gözlerini devirdi. Daimi müşterisi olan sarhoş Bill, belli ki içkisini bitirmiş olacaktı. Gelenin Bill olduğunu anlamak Mia için artık zor bir iş sayılmazdı. Kir, pas, içki ve safra kokusuna göre müşterilerini ayırt edebilir olmuştu. Sarhoş adam mırıldandı.

“Doldur Malfoy.”
“Hızlı gidiyorsun Bill. Erken başladın ve sanırım gece yarısını göremeyeceksin.”
“Beni düşünmen ne tatlı Malfoy.. Bana bakarsın değil mi?”

Ardından sarhoş bir kahkaha atarak sapsarı dişlerini göstermek suretiyle sırıtmaya başladı. Mia onun bu sevimli olmaya çalışan tavırlarına alışıktı. Kadınların sokakta yürürken suratına bile bakmadığı Bill, Mia’nin yanına gelince bülbül kesiliyordu. Çünkü onu adam yerine koyan bir tek o vardı.

“Sen yine de bana pek güvenme tatlım.”
“Ah bir Malfoy’a güven olmayacağını en iyi ben bilirim tatlım.”

Mia, atalarıyla ilgili bir hikayenin daha geleceğini anlamış, gözlerini devirirken içkisinden ilk yudumunu alan Bill, onunla ilgilenmeyi kesmiş gibi görünüyordu. Viski kadehini alan genç adam sandalyeden kalkarak arka taraflarda bir yerde mesken tuttuğu koltuğa ilerledi. Mia elinde tuttuğu ve mekanın kiri arasında elmas gibi parıldayan kadehlerden birini yukarı tutarak görüntüsünü inceledi. Uzun karamel rengi saçları öylesine bir tokayla tutturulmuştu. Gözlerinin rengi ve yüzünün asaleti bir Malfoy olduğunu belli ediyordu. Şu haliyle sarhoş da olsa bir erkeğin onunla ilgilenmesi egosunu okşamıştı sırıtarak bardağı indirirken kulaklarına dolan karizmatik ses ile bardağı düşürmeyi son anda engelledi.

“Bardağı çatlatacaksın, Mia..”

Genç kadın bardağı tezgaha bırakarak suratındaki şok ifadesi ile mırıldandı.

“Ciddi olamazsın..”