Elouise~

Rüzgâr bahçedeki ağacın yapraklarını sallıyordu. Angela gözlerini kapamış biri gelip onu buradan alacakmış gibi bekliyordu. En sonunda gözlerini açtı. Rüzgârdan savrulan saçları görüş alanını kısıtlamıştı. Saçını düzeltince bir malikânenin önünde durduğunu fark etti. Kuşkusuz kötülüğü içinde barındıran bir yerdi burası. Garip bir şekilde Angela içeri girmeyi istiyordu. Merakı mantığından ağır basmıştı yine. Angela kapının yanına geldi. Elini siyah kapının üzerindeki zarif oymalarda dolaştırıyordu. Eli kapı koluna geldiğinde kapının açık olduğunu fark etti. Kapıyı yavaşça itti ve karanlığa ilk adımını attı.


Kapı büyük bir hole açılmıştı. Holün iki ucundan başlayan siyah merdivenler gittikçe birbirine yaklaşıyordu. Siyah merdivenler kapıdaki oymaların aynısıyla süslenmişti. İki merdivenin arasında kalan boşlukta bir kapı vardı. Kapıya giden yol ince uzun bir halıyla belirginleştirilmişti. Halıdan çok hafif beyaz işlemeler vardı. Angela “Burada siyah olmayan tek şey bu halı olmalı. “ diye düşünmeden edemedi. Halıdaki işlemelerin haricinde ortama renk veren tek şey Angela ’nın sarı saçları, beyaz pürüzsüz teni ve masmavi gözleriydi.


Angela halının üzerinde yavaş adımlarla yürüyordu. Kapının önüne geldiğinde döndü ve arkasına baktı. Aynı siyah manzarayla karşılaşmıştı. Asasını iyice kavradıktan sonra kapıya döndü. Kapının giriş kapısıyla aynı olduğunu şimdi fark etmişti. Açık olduğunu düşünerek kapıyı ittirdi.


Karşısına şöminenin ışığı ile aydınlanan bir oda çıkmıştı. Bu oda hole göre daha sıcak renklerle donatılmıştı. Genel olarak ahşaptan eşyalar vardı. Oda fazla aydınlık olmadığından içindeki her şeyi seçemiyordu. Fakat odanın sol kısmında duran bir çalışma masası ve sağ kısmında duran kitaplık gözüne çarpmıştı. Çalışma masası koyu kahve bir ahşaptan yapılmıştı. Üzerinde bir sürü çizim ve bir tane lamba vardı. Lamba şimdi yanmadığından Angela çizimleri net olarak göremedi.Kitaplık ise aynı ahşaptan yapılmıştı. Angela ‘nın göre bildiği kadarıyla baya kalın kitaplar vardı kitaplıkta. Bunlardan başka göre bildiği tek eşya şöminenin önündeki iki siyah deri koltuktu. Koltuğun başında biri dikiliyordu. Arkası dönüktü. Angela yüzünü göremedi. Fakat biraz sıska biri olduğunu fark etti.


“Seni seçmem gerektiğini biliyordum Angela.”


Angela kıpırdamadı fakat adam koltuktan kalkıp arkasını döndü. Angela sanki üzerinde bir büyü varmış gibi adamın yüzünü göremiyordu. Sadece siyah bir cüppe giydiğini fark etti. Diğer adamda yüzünü döndü. Angela ‘nın düşündüğü gibi sıska bir adamdı. Orta boylarda yeşil gözlüydü. Aynı adam konuştu.


“Seni seçmeliydim çünkü zayıf bir büyücüden başlarsam beni yok sayarlardı”


Angela şimdi iltifatın sırası olmadığını düşündü.


“Seni seçmeliydim çünkü merakının mantığından ağır basacağını ve buraya geleceğini biliyordum. Oysaki gelmemen senin için daha iyiydi ve bunu sende biliyordun.”


Angela istemsiz bir şekilde asasını yüzünü göremediği adama doğrultmuştu. Adam yumuşak bir sesle


“Yavaş ol küçük kız. “

dedi. Angela o an büyük bir yanlış yaptı ve asasını indirdi. Aynı anda adam asasını kaldırdı ve


“Avada kedavra !”

Angela şimdi beyaz bir yüzeye bakıyordu. Bir an “Öldüm mü şimdi? Bu kadar mı ?” diye düşündü. Ama sonra kafasını kaldırdı ve etrafına baktı Hogwarts ‘deki odasındaydı. Hogwarts ’n ne kadar büyük bir tehlikede olduğunu iyice kavramıştı.