---Brenda Sally Dubovie---

Brenda sessizlik içinde bir villada yaşıyordu. On dokuz yaşındaydı. Ve bu yaşı her zaman sevmiştir. Daha geçen sene ona bir araba alınmıştı. Bir Volvo idi. Her yere onunla gider ve dönerdi. Sessizlik içinde yaşadığı için etrafı da sessizdi. Karanlık ortamları severdi.

Brenda yatağında mışıl mışıl uyuyordu ki birden sesler gelmeye başladı. Brenda hemen uyandı ve etrafa bakındı. Etrafta kimse yoktu. Kendisi ve kedisi dışında. Kedisinin adı Pia idi. Bir İspanyolca addı. Brenda severdi kısa adları. Çok susamıştı. Camdan baktı kuş sesi dışında bir ses yoktu ama böylede olmazdı. Bir yerden çınlama gibi bir ses geliyordu. Brenda Geleceği Görebildiği için geleceği görmeye çalıştı. Hiç birşey göremiyordu. Çünkü bir süreliğine bu özel yetenek engellenmişti. Bunu unutmuş etrafına bakınıyordu.

"Kim var orada?Ses çıkaran kim?Pia gel buraya!!!"

Diye bağırmaya başladı. Kedisi yavaşca koltuğu oturdu kumandayı aldı ve açma düğmesine bastı. Pia böyle şeyleri öğrenmişti. Bu uzun sürmedi. Tekrar uyumaya başladı. Brenda sonunda sevinmişti. Sesler yok olmuştu. Brenda böyle şeylerde çok titizdi. Kendi kendine söylenmeye başladı.

"Niye böyle ses yapıyorlar. Ben onların dibinde bağırsam kızarlar ama"

Dedi öfkeyle. Artık her sabah böyle kalkmaya alışmıştı. Bugün biraz dışarı çıkmak istiyordu ama hala uykusu vardı. Rüyasında Hogwarts ta olduğunu görmüştü. Zaten orda okulu bitirmişti. Artık meslek sahibi olacaktı ama hala neyi seçmeyi istiyordu belli değildi. Ama o Hogsmeade de çalışmak en iyisi diye düşünüyordu. Aslında Hogwarts tada çalışabilirdi. Eski bir Slytherin' liydi. Derslerinde başarılıydı. Şimdi bir Muggle üniversitesine gidiyordu. Ama bugün cumartesiydi. Okulu yoktu. Biraz uyku istiyordu.12 de uyandı. Ve mırıldandı. Odası mordu. Çok güzeldi. Kalktı ve camın önüne geçip.

"Okul yok, çok güzel Muggle üniversitesini hiç sevmiyorum zaten. Hemen giysi almalıyım orada popular gibi olmak istiyorum. Çok güzel olacağımdan eminim. Bugün Arjantin Buenos Aires e uçuyorum"

Brenda biletini almıştı. Aslında baya fiyat tutmuştu. Ama çok çok fazla Galleon u vardı. Normal parası da vardı. Her yıl bir ülkeyi geziyordu 16 yaşından beri. Bu yıl sırada Arjantin vardı. Brenda çok güzel bir şarkıcı ve dansçıydı orda Brenda Asnicar la buluşmak istiyordu. Onunla konuşmak istiyordu. Zaten Brenda nın gerçek adı Sally idi. Ama kendisi bir ad daha koydurmuştu. O da Brenda ydı. Çünkü Brenda Asnicar ı çok seviyordu. Fazla kıskanç değildi. Ama çok utangaçtı. Kendi kendine olsa utangaç değil ama fazla kişi olduğunda çok fena utanıyordu. Çok cesurdu. Meraklıydı. Ve hep şımartılarak büyütülmüştü. Muggle okullarında ve Hogwarts ta çok iyi bilgi almış bitirmişti. O zamanlar Hogwarts daha kötüydü. Daha zordu. Ama şimdi herşey çok basitti.

“Oh, çok iyi şimdi hemen Mary i aramalıyım. Onunla birlikte gideceğiz zaten. Kıyafet aldı mı bari daha çok işimiz var.”

Jamie Mary aramak için çıkacaktı. Ama biraz dolsaydı daha iyiydi. Zaten Mary in evi hemen yanındaki evdi. Biraz sahile gitmek istiyordu. Ne güzel bir gündü. Heryer pırıl pırıldı. Eşyalarını toplayıp çıkmak üzere çantasını aldı. Çantası biraz klasikti ama güzeldi. Şuan böyle çantalar modaydı zaten.

Üstüne yıldızlı uzun tişörtünü giydi altına kısa bir beyaz spor şort giyip çıktı. Böyle sportif giyinmeyi severdi ama etekten nefret ederdi sadece etek sporsa ve klasikse belki giyerdi. Öyle fazla eteklerle işi yoktu ama seviyordu böyle etekleri.

Baykuşu Snape aniden Brenda nın koluna kondu. Bir mektupla dönmüştü. Bu mektup annesinden ve babasından geliyordu. Kaç yıldır anne ve babasından mektup almıyordu. Zaten hayatı boyunca hep görememişti onları. Samantha görmüştü. O hiçbir zaman görmeyi başaramamıştı. Bu mektubu açarken birden heyecanlandı. Açtı. Çok güzel ama incecik bir kâğıtta yazılmış fazla uzun olmayan ama kısada değildi. Brenda okumaya başladı.

“Sevgili Brenda,
İlk olarak seni Buenos Aires te bekliyoruz. Biletini aldığına çok sevindik. Sonunda bizi görebileceksin. Hogwarts nasıl geçti. Aslında baya yıl geçmişti bitireli okulu ama o zmandan beri mektup gönderemediğimiz için soruyorum. Slytherin de okuduğunu söylemişti Okul birliği. Gerçekten öyle mi? Seni çok seviyorum sevgili kızım babana çektiğin neredende belli babanda Slytherin di. Ama ben ise Gryffindor dum. Bunları zaten biliyorsun. Kardeşinle de bu aralar konuşamıyorum. Baban yeni bir işte çalışıyor Muggle çocuklara öğretmenlik yapıyor. Seherbaz değil artık. Ama yinede bu meslekte iyi değil mi Brenda? Seni çok seviyorum minik kuşum. Hadi görüşürüz. Hediyeni az sonra yolluyorum. Baykuşumuz biraz yavaş gönderemiyor hemen ama olun yinede iyi bir baykuş. Yani zeki. Sana başarılar. Direk işe başlasan iyi olur kardeşin gibi Seherbaz olabilirsin güzel bir meslek ama sana kalmış güzel kızım. İstediğini yap ama baban gibi delice şeyler seçme olur mu? Biraz sonra hediyen orda olur hayatım hemen hemen 1 ay geçti doğum gününden ama yinede o senin hediyen umarım beğenirsin…

Sevgili Annen…”

Brenda bu mektubu sevmişti. Hemen Mary e gitmeliydi ama en iyisi biraz oturup baykuşunu beklemekti. Hediyesi geldiği zaman gidecekti Mary e Brenda düşünemey başladı. Acaba ne almıştı annesi ve babası ona. Güzel bir şey olmalıydı. Hogwarts a başladığında ona baya Galleon vermişlerdi. Acaba şimdi ne vereceklerdi. Brenda merak ediyordu. Oturmuş ıslık çalarken baykuşu Snape birden önünde belirdi ve hediye paketini Brenda nın avucunun içine koydu. Brenda merakla üçe kadar saydı ve paketin ilk başta önünde bantla yapıştırılmış mektubu okumaya koyuldu.

“Umarım hediyemizi beğenirsin. Hemen açmanı öneririm. Bu sana iyi bir hediye olacak. Ama ilk olarak istediğin hediyeyi mırıldan. Tamam mı?”

Brenda bu hediyeyi merak etmişti. Neredeyse yarısını okuduğunda açacaktı ama okumaya devam ettiğinde bir hediye mırıldanması gerektiğini anladı ve mırıldandı.

“Bir piyano”

Dedi. Paketi açtı. İçinde katlanmış bir karton vardı açtı ve birden konuşmaya başladı hediye paketi.

“Simdi beni hemen evine götür ve o mırıldandığın hediyeni nereye koymak istiyorsan orada aç beni”

Dedi. Brenda merak etmişti. Evden pekte uzakta değildi. Evine gitti. Piyanosunu her zaman 5. kata koymak isterdi. 5. kata çıktı ve koymak istediği yerde paketi hemen açtı. Paket birden açıldı ve ilk kartondna bir piyano çıktı ondan sonra kartondaki piyano bir gerçek piyanoya döndü. Brenda buna bayılmıştı. Annesine içinden çok teşekkür etmişti. İlk olarak çalmak istiyordu. Ama az sonra Mary in evinde olması gerekiyordu. Onun için mecbur bir halde üzülerek çıktı. Mary evinin önünde dikilmiş Brenda yı bekliyordu. Brenda utanarak.

“Özür dilerim biraz geç geldim. Evet, eşyalarını toparladın mı?”

Mary evet anlamında başını salladı ve bavulunu aldı. Ve Brenda bavulu görünce bavulunu kapının önünde unuttuğunu hatırladı. Ve almak için hemen kapıya koştu. Bavulunu aldı. Çıktılar. Brenda nın arabası ile gidiyorlardı. Sonunda vardılar. Bavullarıyla birlikte yukarıya çıktılar. Oradaki bayana

“Şey Buenos Aires e uçak uçacaktı. Ne zaman yoksa kaçırdık mı?”

Çok heyecanlanmıştı. Ama cevabını hemen aldı. O bayan ise

“Şey kusura bakmayın ama bu uçak bugün kalkamayacak daha doğru birkaç hafta kalkamayacak. Yolda sis varmış oraya uçaklar engellendi. Okyanustan geçeceği için uçağın oralarda da sis varmış. Biraz beklemeniz gerekiyor. İsterseniz telefon numaranızı şu formun en altındaki cep telefonu yerine yazın size uçacağı zaman haber verelim. Tabi, isterseniz”

Brenda hemen cep telefonunu yazdı ve böyle aptal aptal burada oturacaklarına gitmeye karar verdiler. Aslında Mary buna biraz sevinmişti. Çünkü Mary arkadaşlarından ayrılmak istemiyordu. Arkadaşları yarın sinemaya gideceklerdi Mary de oraya gitmek istiyordu onun için sorun yoktu.

Brenda çok üzülmüştü ama yapabilecek bir şey yoktu. Eve dönecekti beklide Fransa ya giderdi. Oraya gitmişti ama yinede orayı güzel bulmuştu tekrar gidebilirdi. Uçağın kalkmadığına çok üzüldü. Yolda bir yandan kendi kendine söyleniyordu.

“İnanmıyorum şu Amerika da bir uçak bile kalkmaz mı Buenos Aires e. Bu kadar da olmaz hemen başka bir yer için bilet ayırmalıyım bu arada Mary sen kaç yaşındasın? ”

Hemen cevap vermişti Mary küçük bir kızmış gibi.

“18 senden bir yaş küçüğüm ne olmuş şimdi kendini çok mu büyük sanıyorsun. Ben sitenin sonunda halamlarda kalacağım evde kimse yok. Beni oraya götürürsen sevinirim”

Brenda kocaman bir kahkaha attı. Ve ona masumca bakarak.

“Elbette canım, bana çok benziyorsun sakın hayır deme müziğin sesini açıp hemen gidiyoruz.”

Brenda yine kahkaha attı ama bu diğeri kadar büyük değildi. Hemen bir şarkıcının şarkısını açıp arabanın üstünü açtı. Sesi biraz daha yükseltti. Ve hem dans ederek hemde arabayı sürüyordu. Hemen eve gidip piyanosunu çalmak istiyordu aslında bugün Mary i evine çağıracaktı ama piyanoya kimsenin dokunmasını istemiyordu. Yolda bir şarkı uydurmayı düşündü. Hemen şimdiden notalar uydurmuştu bile…

Konuyu fazla saptırmışsın. Yani anlatımın akıcı değil. Ayrıca rp'lerinde betimleme kullanmalısın böylece okuyucu o sahneyi gözünde canlandırabilir. Kullandığın renkler çok göz yorucu diyebilirim. Daha çok pastel renkler kullanmaya çalış. Uzunluk olarak rp'n gayet uygun. Umarım zamanla kendini geliştirirsin.
Puanın; 65