Zeki Tanrıça

Yaz gecesinin hafif meltemi dünya üzerinde en korkunç yerlerden olan karanlık bölge mezarlığını yalayıp geçerken tüm zorlukları aşarak bir mezar taşının üzerine tünemiş bir baykuş, ruhların sessizliğini bozuyordu. Saltanatı altında olan sessizlikten memnun gözüküyordu ki dik duruşunu koruyordu kuş. Oysa onun ötüşleri, sırtını bir ağaca dayamış ayaklarıyla ritim tutan genç kadının sinirini bozması için yeterli bir sebepti. Ve, genç kadın sinirini bozanları affetmezdi. Tıpkı baykuşu tek bir büyüyle ebedi sessizliğe gömerken olduğu gibi.

Şimdi, sessizliğe hüküm süren Anna Lizzie Malfoy, ayaklarını yere vurmayı keserek derin bir nefes aldı. Bulunduğu yerin küflü havası ciğerlerini yaksa da aldırmadı. Saçları rüzgarda savrulurken çevresine bakındı. Beklediği kişinin gelip gelmeyeceğini bilmiyordu. Tamamen kumar oynayarak gelmişti buraya. Oysa her geçen saniye kendisini kaybedeceği bir iddiaya oynamış gibi hissediyordu.

Dünyada o kadar çok şey olurken, bunlarla nasıl başa çıkacağını bilemiyordu genç kadın. Her zaman sorunlarının bir çözümü olmuştu, örnek alabileceği birileri, yaşanmış olaylar... Şimdiyse önünde hiçbir yardımcı bilgi yoktu. Tamamen karanlığa hapsolup giderlerken, dünyayı kendi parmaklarının üzerinde tutuyormuş gibi hissediyordu. Sanki, en ufak bir hareketinde devrilecek, her şey darmadağın olacak gibi...

Olmamalı diye düşündü kendi kendine. Yanlış bir şey yapmamalıydı. Bu onun dönemiydi, ve kendi döneminde hataya yer yoktu. O sevmediği mugglelar, melezler... Hepsinin hayatı aslında bir kaç güçlü büyücünün elinde sallanıp gidiyordu. Ve, Anna da bunlardan biriydi. Onlardan ne kadar nefret etse de, adına gölge düşürtemezdi, dünyalarını sarmalayan yabancı her neyse, onları yenemezdi. Yenmemeliydi.

İçine anlayamadığı bir sıkıntı işlerken, uzaklardan duyduğu çatırdamayla beklediği genç adamın geldiğini anladı. İçine dolan mutluluk an itibariyle mezarlık tarafından emilip gittiğinde yeniden eski Anna oluverdi. Suratına oturttuğu ciddi ifadeyle kendisine yaklaşan genç adama odaklandı. Kollarını göğsünde kovuşturarak alaycı ses tonuyla mırıldandı.

"Geldin demek, Austin. Ben de seni bekliyordum."