No More Sorrow || Beginning [Everybody]

Konu: Geri: No More Sorrow || Beginning [Everybody] Cuma Haz. 01, 2012 11:26 am

Until the day I'll let you go, until we say our next hello... It's not goodbye.

Birden oluyordu her şey, bir saniye önce suratlarında gülücüklerle birbirlerine bakarlarken birden... Birden yere yığılıyordu. Mavi gözleri kısılıyor, çenesinde bir damar atmaya başlıyordu. Ne olduğunu anlayamayan genç kız daha başını kaldıramadan genç adam yerde kanlar içinde kalıyor; ve işte Natalia tam da burada kalbinin durduğunu hissediyordu. O kadar hızlı ve o kadar anlaşılmazdı ki, durup bir saniye gerçek mi diye düşündü. Aklında birkaç silik anı gibiydi daha birkaç saniye öncesinde yaşananlar. Krystof'un eline uzanmıştı, ona "Onu kurtar Krys, yap bunu, benim için," demek istemişti ama ağzını açamamıştı. Dudakları birbirine mühürlenmiş kelimeler dökülmek yerine boğazına dizilmiş, canını yakmıştı. Hayır, neden böyle paramparça olduğunu bilmiyordu. Jack kimdi; Jack onun için neydi? Jack onun neyiydi? Bugün seni üzen nedir, Aleksey'e güvenebilirsin, en azından senin deyimiyle yarına unuturum. Bu cümle aklında yankılanırken Jack'in onun için ne ifade ettiğini düşünmedi; daha çok ona ne olduğuna odaklanmayı tercih etti. Ve şimdi, Bartolomej Malikanesi'nde, düşmanları, dostları ve kardeşleri arasında öylece dururken kendisini çırılçıplak hissettiğini fark etti. Ve çaresiz. Yapayalnız...

Genç kızı kendisine getiren, hayatında belki de içinde nefret ateşinin asla sönmeyeceği tek kişinin sesi oldu. Nam-ı diğer Slytherin'in Prensesi, Alyssha Malfoy. Sesi her zamanki gibiydi; soğuk, duygusuz, mesafeli, ölümcül. Ne dediği üzerine pek kafa yormadı. Onun yanındaki Xavier'a takıldı gözleri; ve ardından Jack'in tıpkısının aynısı olan mavi gözleri kendisininkileri buldu. İçinde bir şeylerin ürperdiğini hissetti. Bu gözlere bakmak için neler çektiğini, o elleri tutabilmek için neler düşlediğini. Ama hayır... Şu an görmek istediği bir çift buz mavisi göz varsa o Jack'inkiydi. Şu an dehşetle kapanmış göz kapaklarının altında saklanan gözler... Krystof genç adamı kendi yatağına yatırırken burayı kendi evi gibi benimsemiş olan Natalia doğruca yatağın dibine çöktü. Krystelle gelmeden önce burada kalırdı, kızlar geldiğinde gider, onlar yokken diğer erkeklerle birlikte günlerce, haftalarca eğlenirdi. Ancak şu an, tam da burada eğlenmek kelimesinin nasıl hissettirdiğini dahi hatırlayamıyordu. Elleri yavaşça oğlanınkileri buldu, hissizleşmiş, yorganı hırpalamaya çalışan ellerini. Onu öyle sıkı kavradı ki zarar vermesine izin vermedi, daha önce tutmasına karşın, ilk kez tutuyormuş gibi tuttu. Ve yavaşça ellerini dudaklarına götürüp, küçük bir öpücük kondurdu. "İyi olacaksın Jack, biliyorum," diye fısıldadı diğerlerini aldırmadan. Zaten kimsenin kendisini duymadığından emindi. Krystof'un gidişini görmüştü göz ucuyla, biliyordu ki şu ortamda zaten onlara yardım edecek biri varsa ondan başkası değildi... Peki ya, Krystelle?

“Neden aşağıda okumuyoruz? Geliyor musun, Alyssha?” Dikkatini o tarafa vermeye çalıştı, gözlerini genç adamdan ayırabildiğinde Xavier'ın elindeki mektubu gördü. Buraya gelmeden önce Jack'in düşürdüğü mektup. Jack'in mektubu. Onu bu hale düşüren Xavier'ın okuyacağı mektup. Birden kendisini ayakta buldu. Ne yaptığının farkında değil gibiydi, yürüyordu; ancak attığı adımlar kendiliğinden gerçekleşiyordu. Imperio altında gibi, hayal içinde süzülüyordu. Alyssha'nın yanı başında durdu. Gözlerini ona çevirdi. İkisinin gözleri de ateşle birbirlerine bakarken, ciğerlerini belki de son kez temiz oksijenle doldurdu genç kız. Peşi sıra Xavier'a doğrulttu kafasını. Onun gözlerinin içine bakarken normalde Natalia ile her zaman iyi anlaşmış, onu dostu olarak görmüş Xavier bugün karşısında o platonik kızın yerinde yeller eserken onu görüyor, onu tanıyamıyordu belli ki. "O mektupta yazanları bileceğim," dedi soğuk bir kesinlikle. Krystelle'a döndü sarı saçlarını savurarak. "Aksi takdirde bunu ona söylerim. Anlıyor musunuz?" Karşısında bir an için Krystof'un gözlerini görüyormuş gibi olduysa da bu su yeşili bakışlar Krystelle'a aitti; ve şefkatliydi... Şefkat? Kız öyle bir kafasını salladı ki Natalia anlık çıkışı için bir an pişman bile olabileceğini düşündü. Ama, hayır. Pişman değildi. Ta ki, Jack'ten bir inleme sesi daha yükselene kadar.

Ayakları onu yeniden yatağın başına, Jack'in dizinin dibine yönlendirdi. Yatağın üzerine hafifçe oturarak onun ellerini kavradı. Kanayan göğsünde gezdirdi ellerini, ellerinin adamın kanıyla kaplanmasını umursamadan. Karşısındaki adam inledikçe, sulanan gözlerle ona baktı. Uyanması için, uyanıp yeniden gülmesi, yeniden iki kelime etmeyi dahi başaramasalar da gözleriyle konuşmaları için... Arkasında olup bitenlerden soyutlanmış bir şekilde, Merlin'e, olabilecek her lanet kişiye dua etti. Onu Gryffindor yapan o aptal cesaretini dahi çiğnerken, korku dolu bir şekilde gözlerini yumdu. Ya genç adam bir daha gözlerini açamazsa ne olacaktı? Hep yarım kalmayacak mıydı? Ona; şimdi, hemen şu anda, adamın uyanırsa bile hatırlamayacağını bildiği kelimeleri söylemesi gerekmez miydi? Gözlerini açtı. Korkunun içine gömülmenin bir yararı yoktu, o korkuyla savaşırdı, ondan kaçmazdı. Hafifçe başını onun başına doğru eğdi. Bir elini bırakmazken öteki eliyle adamın suratını okşadı. Kendi sarı saçları onun yüzüne düşerken ona öylece baktı. Gözlerinden süzülen gözyaşlarının akmasına izin verdi. Küçük bir gözyaşı damlası kendi yanaklarından süzülerek genç adamın yorgun göz kapaklarına doğru aktı. Ve Natalia onun dudaklarına uzandı. Nedenini, nasıl yaptığını asla bilemeyecekti belki. Ancak o an için tek önemli olan şey, onlardı. "Beni bırakma Aleksey," dedi. "Sana ihtiyacım olduğunu biliyorsun."

Konu: Geri: No More Sorrow || Beginning [Everybody] Cuma Haz. 01, 2012 10:45 pm

"Gidelim Krystelle,"

"Neden bana neler olduğunu anlatarak başlamıyorsun Krys?"

"Krystof,"

"Jack'in yanına gitti, sonra kız geldi. Sonra çocuk bayıldı Xav. Çocuk bayıldı çünkü sen onu lanetledin. Krystof onu buraya getirdi çünkü eğer etkilerinin görüldüğü devam ederse kıçını bu kadar kolay kurtaramazdın. Krystof onu buraya getirdi çünkü Natalia onun için değerli ve çocuğun onu üzmesine izin vermezdi,"

"Ama görüyorum ki kızı üzen sensin."

"Onları görmeliydin Xavier, bakışlarından anlardın. Ve şimdi, o çocuğu sen o hale getirmişken kızı üzmedim diyemezsin. Çünkü bunu sen yaptın. Ama ilk kez olmuyor değil mi bu? Bu yüzden sıkma canını ve hadi, artık şu lanet mektubu okuyalım. Muggleların arasında gelen baykuşa değecek mi öğrenmeliyim,"

"Sevgili Jackie..."

Konu: Geri: No More Sorrow || Beginning [Everybody] C.tesi Haz. 09, 2012 1:42 am

Devamı için;

https://whisperofdeath.yetkin-forum.com/t1675-no-more-sorrow-krystof-jack-natalia

https://whisperofdeath.yetkin-forum.com/t1677-no-more-sorrow-alyssha-xaviera

https://whisperofdeath.yetkin-forum.com/t1676-no-more-sorrow-xavier-krystelle

ama en sonda olacak bence bu:

» No More Sorrow || Xavier & Krystelle
» No More Sorrow || Krystof & Jack & Natalia