Altıncı Sınıf Quidditch Dersi

Değerlendirme;
Renklendirme: 5 Puan
Betimleme: 15 Puan
Uzunluk: 5 Puan
Noktalama ve yazım yanlışları: 9 Puan
Akıcılık ve İçerik: 14 Puan
Puanınız 48!

Sıkıcı bir sabah, fazlasıyla sıkıcı. Okul, Jerome için bir hapishaneydi. Boğucuydu, soğuktu. Sanki kim olması gerektiğini anlatıyordu okul ona. O bir Arquette'ydi, diğerleri gibi olması bekleniyordu. Piç bile olsa, soğuk olmalıydı, katı ve sonuna kadar karanlık olmalıydı. Soğuktu, katıydı ama sonuna kadar karanlık değildi. Bazen çok acımasız şeyler yapıyordu, Heaven yada diğer aile üyeleri gibi, bazen de Hufflepuff'lı bir öğrenciyle konuşuyordu. Hayat onun için garipti zaten. Babasının zamane sevgililerinden birisinin çocuğuydu. Fazla tanımasa da babasını, en azından onu sahiplenecek vefakarlığı göstermişti. Heaven ve geri kalan aile üyeleri ise, hemen kabul etmeseler de zamanla aralarına almışlardı, Jerome'u.

Bahçedeki çimenler genç adamın ayağına dolanırken içten içe homurdanıyordu. Ne olurdu yaz tatili biraz daha uzasaydı! Ve lanet okulun ilk günü Quidditch olmak zorundaydı sanki. Geçen seneki kazadan sonra bir kez bile adım atmamıştı sahalara. Ne maçlara gitmişti, ne de antrenmanları izlemeye. Bludgerların bir tanesi sertçe omzuna çarpmıştı ve onu süpürgesinden düşürmüştü. O andaki acı hâlâ beyninin bir köşesinde saklıydı. Ne zaman süpürgeye binmeye kalksa o tarifsiz acı zihni de belirir ve Jerome'a korku içinde bırakırdı.

Quidditch sahasına kendini zorlayarak girdi. Yolda bir kaç arkadaşıyla karşılaşmıştı. Çoğunluğu Slytherin'li olsa da, başka binalardan da arkadaşları vardı. Geneli derse girmemesini söylese de Jerome'un kaçmak gibi bir düşüncesi yoktu. Onları kibar olmaya çalışarak başından kovdu ve profesörü beklemeye başladı. Hafif bir rüzgar saçlarını dağıtırken, karşıdan gelen kız dikkatini çekti. Sarı saçları rüzgarla dans ederken, etrafına gülücük dağıtıyordu. Su yeşili gözlerinde beliren alaycı bakışları ise Jerome'dan başka fark eden yoktu, galiba. Genç kız sıkıca sarıldığı genç adama, neşeyle gülümsedi. Eğer bok gibi hissetmeseydi Jerome, belki o da neşeyle gülümseyebilirdi.

Profesör konuşmaya başladığında gözlerini başka tarafa çevirdi. Profesörü dinlemiyordu, zira bunların hepsini biliyordu genç adam. Sıkıntıyla iç çekti ve Stelle'nin alaycı gözleriyle karşı karşıya geldi. O gözlerde biraz da... endişe vardı. Genç adam hızla etrafı taradı ve aradığı kişiyi bulamadı. Ne yani? Krystof derse gelmemiş miydi? İşte bu, genç adamı bulunduğu durumdan çıkarabilirdi belki, zira Stelle'nin ona gülümseyerek gelmesi ve eş olduklarını söylemeseydi. İçinden binlerce kez lanet okurken genç kızın havalanmasını izledi. Kendi de profesörden aldığı süpürgeye binerek havalanmaya başladı. Eğer aklı o kadar karışık ve hızlı çalışıyor olmasaydı, profesörün hüzünlü bakışını yakalayabilirdi.

Rüzgarı suratında hissetmek Jerome'u rahatlatırdı. Eğer o kaza yaşanmamış olsaydı. Şimdi ise keşke derse girmeseydim diye düşünüyordu. Gerçi bu dersi hangi akla hizmet seçtiğini bilmiyordu ya. Bir kaç kişinin gazına gelmiş ve kendini bu derse kayıt yaptırırken bulmuştu. Elindeki sopa onu değişik hissettiriyordu. Tabii Stelle'nin yolladığı bludger onu daha da kötü hissetmesine neden oluyordu. Saniyeler kala kenara kayan Jerome soğuk bakışlarla genç kıza baktı. Genç kız ise, zaferle gülümsüyordu. Sanki eğleniyor gibiydi. Ne olduysa o anda oldu zaten. Bludger tekrar ona yönelmiş ve hızla geliyordu. Bu geçen seneki gibiydi, bludger gelir ve genç adam bir şey yapamadan ona çarpar. Ve yine aynısı olmuştu işte. Tek farkı bu sefer sol omzuna çarpmıştı. Uzaklardan duyduğu bir kaç iç çekiş, bir kaç hafif çığlık ve bir kahkaha eşliğinde yere düşerken tek diyebileceği; "öldün sen Krystelle!"