The Devil drinks Tequila | Alyssha, Connor

Zihninde tonlarca savaş yaşanan genç adam aşık olduğunu biliyordu. Kalbi, aklı, vücudunun her hücresi Heaven’a aitti. Sanki genç kız onun için doğmuş, ikisi birlikte olmak için yaşamışlar gibilerdi. Birini seveceğine asla inanmayan genç adam; şimdi aşkın içinde kaybolmuş gibiydi. Karşısındaki kızı süzdü alıcı gözlerle. Buz mavisi gözleri –ailenin geleneği olduğu gibi- karşısındakine yalnızca kendisinin yansımasını gösteriyor, siyah saçları omuzlarından aşağı dalgalı bir şekilde dökülüyordu. Üzerindeki yeşil ve kısa olan elbise, ki kızın bacakları gayet biçimli bir şekilde ben buradayım diyorlardı, dekoltesinin hemen üzerinde ise küçük bir madalyon vardı. Kız çekici, kız güzel, aslına bakarsanız kız mükemmeldi. Ancak; Connor ilgilenmedi, tıpkı kızın da kendisine karşı en ufak bir harekette bulunmayışı gibi. “Sevgilin kayıp olmuş gibi gözüküyor Malfoy,” dedi sakin bir ses tonuyla. Kızın arayışları son bulup gözleri kendisinde durduğunda bir süre duraksadı. Normalde tanıdığı Aly kafasını iki yana sallar, aksini inkâr ederdi. Ancak; kız tamamen Connor’ı şaşırtarak kafasıyla onayladı. İçmişti Connor kafası yerinde olsa dahi, yine de kızın gözlerinde gözyaşı gördüğünden neredeyse emindi. Bu içkinin etkisi olamazdı. Olamazdı, değil mi?

İster istemez elini kızın elinin üzerine koydu. Birilerini teselli etmeyi asla beceremezdi Connor, ah Merlin adına, karşısındaki kişiyi hayatı boyunca teselli edeceği bile aklına gelmezdi. Bir şeyler mırıldanacak olsa da kız buna izin vermedi. Elinin tersiyle gözyaşını daha akmadan sildi. Sesi güçlü çıksa dahi, gözleri o kadar parçalanmış bakıyordu ki genç adam ne yapacağını bilemeden öylece kaldı. “Kayboldu. Kendi dertleri içinde…” Başka bir şey söylemedi, kahkahası salonu neşelendirirken içkiyi kafasına dikti. Onu anlayabiliyordu garip bir şekilde Connor. Nedense bu iki çift hep birbirleriyle karşılaştırılmıştı zaten, anlamaması ironik olurdu. Elini kızın elinden çekerek gözlerini uzaklara dikti. Kendi sevgilisi de, en az karşısındaki kızın sevgilisi kadar kayıptı. En son onun tuvalete gitmek için ayrıldığını hatırlıyordu, iki saat önce. Gerisi zaten Connor için de bulanıktı. Heaven’ı hatırladı, sarhoştu, deli gibi. Belki de onun o kadar içmesini engellemeliydi, yine de artık bunun için çok geçti. Kalkıp aramalıydı, evet… Yapması gereken şey tam olarak buydu. Ayağa kalkmak için yeltense de Alyssha ile göz göze gelince bundan vazgeçti. Ayrıldıkları zamandan beri asla anlaşamamışlardı, Aly nefret dolu gözlerle Connor’a bakmış, Connor aynı gözlerle kıza karşılık vermişti. Şimdi ise aralarındaki bağ; farklıydı… Çok farklı. Kıza destek olması gerektiğini hissediyordu Connor. Bu yüzden sırtını kanepeye iyice yasladı. “Biz erkekler böyleyiz Alyssha. Bilirsin. Geri gelecektir,” dedi kendisinden emin bir şekilde. İçinden bir ses ise işlerin bu kadar kolay olmadığını bağırıyordu. Nedenini bilmiyordu Connor; ama alttan akan suları göremiyordu. Bu yüzden belki de susmalıydı. Ve, eve gidip kendisine güze bir uyku çekmeliydi.

Başı zonkluyordu genç adamın. Hâlâ son ses çalmakta ısrar eden müziğe karşın, beyninin içinde ayrı bir takım davullarla dans ediyor gibiydi. Dişlerini sıktı ister istemez. Eğlenceli başlayan günün bu kadar karmaşa içinde devam edeceğini düşünmezdi. Üçüzlerin vereceği partinin pekâlâ böyle olacağını biliyordu. Partiye gelen her altı ve yedinci sınıf bunu biliyordu aslında. Mükemmel ve beynin etkisini kaybettiği partiler… Tam üçüzlerin işi. Ev sahiplerinden birini görmek umuduyla çevresine bakınsa da çevresinde yalnızca birkaç kişi görebildi. Karşısında tarafta Jerome ile birlikte oturan Liona kendisine doğru kadehini kaldırdığında, kızın suratındaki bakışın adeta orada neler oluyor diye haykırdığından emindi. Yanındaki Slytherin erkeği de Alyssha’ya aynı bakışı attığı sırada, kızın göz devirdiğini kaçırmadı genç adam. O sırada genç kızdan hiç beklemediği bir tepki geldi. İstemsizce afalladı. “Eğer o beni tam ihtiyacım olduğu zamanda bıraksaydı hâlâ burada olmazdım Connor. Onu beklemeyeceğim. Bana ihtiyacı var. Ve ben de onun ellerinden tutacağım,” dedi hızla. Ayağa kalktığında sendelese de düşmedi. Elini genç adama uzatarak gülümsedi. Suratındaki gülümseme eski günlerden kalma, dostça bir gülümsemeydi. “Hadi sevgililerimizi bulalım Dawson! Belki ortam biraz hareketlenir.”