Just Be Mine

Gözleri sırılsıklamdı kızın. Gözyaşları yanağından süzülüyor, hıçkırıklarını bastırmak için kendisine engel olmaya çalışıyordu. Kalp atışı hızlanmış, tamamıyla nefesini kontrol edemez olmuştu. Neden bu kadar etkilendiğini bilmiyordu ya da neden sessiz olmaya çalıştığını. Genzinden yükselen ufak bir ses, çabasını geçersiz kıldığında bunun bir değeri kalmadı zaten. Kendisini saran adamın kolları yavaşça onun başını kavradı ve suratını kendisine döndürdü. Genç delikanlının kendisine olan bakışları üzerine o halde dahi gülebilen Natalia, onun ellerine hafifçe vurdu. "Sakın dalga geçeyim deme Jack Stepanoviç Karenin. Sakın." Sesi o kadar kısık çıkmıştı ki, cümlenin tezatlığı üzerine karşısındaki suratta küçük bir gülümseme doğdu. Hala suratına bakmaya devam ediyordu kızın, gözleri parıldayan bir şekilde. Omuz silkti Natalia. Jack'in kollarına iyice sokulup yeniden kafasını onun göğsüne dayamayı planlıyordu ki Jack yavaşça kızın gözyaşlarını sildi. "Sadece bir filmdi," dedi kendisinin etkilenmediğini göstermeye çalışırken. Oysa Natalia fazlasıyla emindi ki, adamın öldüğü sahnede Jack'in kalp atışları değişmişti. Burnunu çektiğine dahi yemin edebilirdi genç kız. Adamın bunu belli etmeye niyeti olmayabilirdi... Ama Natalia'nın vardı. "O yüzden gözlerin doldu, değil mi tatlım?" Ardından, Jack'in haykırışı yankılandı Natalia ile Hans'ın müthiş dağınık evinin salonunda. "Hiç de bile! İdoit!" Kahkaha patlatan genç kız, başını kaldırarak Jack'in dudağına küçük bir öpücük kondurdu. İtiraz edebilirdi; ama etmedi. Çünkü böyle o kadar komik görünüyordu ki, bu anı bozmak istemedi. Uyuşmuştu tüm bedeni, saatlerdir aynı pozisyonda film izlemekten. Oysa bundan şikayet eder miydi? Asla. Genç adamın kokusu kızın saçlarına sinmişti ve Natalia bundan oldukça hoşnuttu.

O sırada, mutfaktan gelen gürültü ile yerinden sıçradı. Peşi sıra duyulan yüksek tonajlı küfürler üzerine Jack ile göz göze geldi. Kahkaha atmaya başladıklarında, Stephan küfretmeye devam ediyordu. Abisinin sözlerinin içinden tek anladığı kelime zihninde yankılandı genç kızın. Dağınıklık. Pek fazla açıklaya gerek yoktu. Ev o kadar korkunç bir haldeydi ki, Jack'in içeriyi görünce suratında oluşan ifadeyi asla unutmayacaktı. Gözleri büyümüş, büyümüş ve... İmkanı varmış gibi daha da büyümüştü! Tıpkı Stephan'a da olduğu gibi. Ya da eve gelen her kim varsa. Hans'ı bu konuda fazlasıyla teşvik etmişti genç kız, bu yüzden kendisinde en ufak bir suçluluk hissetmiyordu. Defalarca, "Bu evin hali ne olacak?" demişti. Suçluluk hissetmesi gerekmezdi, değil mi? Jack'i koltuğun temiz olduğuna, Hans burada uyuduğu için kirletmediklerine ikna edene kadar yarım saat uğraşmıştı. Koltuğa dökülmüş popcornları saymazsak, hala temizdi de. İstemsizce kıkırdamaya başladı. Elleri bulaşıklı bir şekilde içeri giren Stephan....