stay with me.

Oğlanın dudakları kızınkilerle birleştiğinde hatırladı açlığını, özlemini. Dokunuşları altında kızın titreyen bedenini hissederken öpüşü ayrı bir hız kazanıyordu kız hiçbir tepki vermese bile. Oysa biliyordu; o da istiyordu bunu, onun da kalbi aynı saçma hızda atıyordu ve o da, aynı Hans gibi, yağmuru bilerek kendi oyununa bahane ediyordu. Dudakları adeta kızın dudaklarını okşarken beklediği karşılık geldi. Kız alt dudağını sertçe ısırırken acıyı hissedebiliyordu ancak bu bir zevk dalgası gibi yayıldı vücuduna ardından tadına baktı tekrar kızın sanki eski bir tatlıyı tekrar yer gibi. Ancak bir tabaktan fazlasını istediğini söyleyebilirdi yüzsüz bir misafir gibi. Krystelle için yüzsüz olacaksa olurdu. Zaten o an kendisine dair birçok şeyi arkada bırakmış gibiydi; gururu, egosu, bencilliği, istekleri, görüşleri... O an sadece oydu, hiçbir şekilde ellenmemiş sadece o olan o. Belki de yıllardır ilk kez tek başına ortaya çıkmış olan o.

Elleri kızın vücudunda dolandı tüm hatları tekrar hatırlamak istercesine ki kızın ellerini de kendi bedeninde hissedebiliyordu. Öpüşmeleri çok daha hızlı ve kuvvetli bir hal almış her ikisi de nefes almakta zorlanmaya başlamışlardı. Hans aletinin sertleşmeye başladığını hissetti ve adımlarını yavaşlatmaya çalıştı. Oysa bu imkansızdı ancak unutmuyordu ki bu sadece bir öpücüktü. Belki o kadar basit değildi, belki çok daha fazla anlamlar yüklüydü ancak özünde yalnızca bir öpücüktü; daha fazlasını beklemiyordu kesinlikle. Ancak tüm bu şehvetin nedenini düşündü bir an aralarında oluşan ve güçlü bir büyü gibi bir arada tutan. Sevgi miydi? Gerçekten sevgi miydi bunu yapan? Hans'ın kıza karşı hissettiği her şeyin doğru anlatımı bu muydu, yoksa yanlızca heves miydi? Veya takıntı? Ulaşılmayana kavuşma tutkusu? Yanlış olanı yapma heyecanı? Neydi bunun adı? Peki ya kız, Krystelle, Krystelle Bartolomej, o da böyle hissediyor muydu? Kız dudaklarını ve vücudunu çekti peşin sıra ve gizleyemedi Hans gözlerindeki acıyı, içini saran hüzünü ve kafasındaki karışıklığı. Lakin duygularını gizleyemeyen tek kişi kendisi değildi. Kız bir adım geri atmak için çabaladığında kendisine çekti onu ve sıkıca sarıldı yalnızca. Belki bu yanlıştı, hatta devamı gelmeyecek bir hikaye için çok saçma bir sondu. Yine oradaydılar; pistin tam ortasında. Ne bir ay vardı yukarı da ne de bir güneş. Ne batıyorlardı bugün ne de doğuyorlardı. Kız da sarıldı oğlana asla bırakmayacak gibi, sanki her şey yoluna girmiş, birazdan bir kez daha öpüşüp evlerine gideceklermiş gibi. Sanki siyahla beyaz yokmuş ve her şey tamamen griymiş gibi. Oysa bu da başka bir masaldı ve aynı sonsuzluğa uzanan diğer tüm masallar gibi birazdan kesilecek, bir hikaye olarak kalacaktı. Oğlanın adı değişecek kızın elbisesi kabaracaktı. Fakat yine mutlu bir son olmayacaktı. Eğilip ıslak saçlarını kokladı, bu kokunun onun için ne kadar değerli olduğunu söylemeden, sırtındaki kendisini okşayan elleri nasıl özlediği belirtmeden ve kızın kendisine ihtiyaç duyduğunu hissederken kendisinin de aynı histe olduğunu düşünmeden, çünkü Hans ilk kez tüm her şeyden bağımsız gibiydi ve yıllardır ilk kez tek başına ortaya çıkan benliği artık korkmaya başlamıştı. "Bu hiçbir şeyi değiştirmez." dediğini duydu kızın, aynı şeyleri düşünüyorlardı. Haftalar önce kıza vermediği o şansı kendisi isteyecek değildi; yalnız ilk kez tuhaf bir fikir geldi aklına bir çok kez farklı açılardan aynı şeyi düşünmüş olsa da. Sadece onun için tabularını yıkabilir miydi? Kızın oraya ait oluşu, onu ne kadar oralı yapıyordu? Krystelle'ı tanımıyordu ancak onu düşündüğü anlar beraber geçirdikleri anlardan fazlaydı ama yine de, Gryffindor Ortak Salon'unda bile, onun hakkında kötü bir şey işitmemişti hatta Freja'yı bir kere dedikodu yaparken yakaladığında duyduğu şeyler kendisine dair kızgın laf atmalardı. Kızı sinirle tebrik edip söyledikleri için teşekkür etmişti. Freja'nın yakınında bir yere oturup ödev yapmaya başladığındaysa -biç pliz arada yapıyor öyle şeyler- kız neşesi kaçmış bir şekilde sessizliğe bürünmüştü. Şimdiyse Krystelle kollarını kendisinden çekmiş ve gitmek üzere arkasını dönmüştü. "Benim kal." diyebildi yalnızca, ama dudaklarından bir fısıltı gibi çıkan o sözcük gökyüzüne doğru süzülüp masallarındaki satıra yazıldı ve arkasında yalnızca ıslak bir Hans bıraktı.

=: