Ufak bir anı...

Konu: Ufak bir anı... C.tesi Eyl. 21, 2013 9:38 pm

Jayden Lauren

ufak bir anı...

Gecenin karanlığı çökmüşken gökyüzü sakinlemişti. Fakat bunun tam tersi Jayden ve çevresinde işler hiç de yolunda değildi. Hemen kaçıp kurtulmazsa peşindeki Ölüm Yiyenler onu savaştığı taraf uğruna öldüreceklerdi; hiç gözünü kırpmadan! Gecenin sakin havasının ardındaki yağmur beklentisi, kendini önceden basınç ile göstermiş, duran bir insanı bile terletecek cinstendi. Koşan Jayden için ise durum daha vahimdi. Terden boğulmaktan öte çok da gergindi. Havanın karanlık olması ona daha çok baskı yapıyordu. Yorgunluk ve bitkinlik! Çok zorluyordu. Ama onlar peşindeydiler, sadece yirmi metre gerisindeydiler. Nefes nefese koşuyordu. Başka yapabilecek bir yolu yoktu o anlık. Karanlık Lord’un hizmetkârlarından kurtulmanın bir yolunu bulmalıydı. Gerçekten çok yorulmuştu ve daha da koşacak hali kalmamıştı. Geçtiği yollardaki tüm insanlar korku ile sinip duvarlara yaslanmışlardı. Korkuyorlardı! Karanlık Lord, hepsine o iğrenç; pis korkusunu sindirmişti. Ama Jayden onlar gibi kafasını önüne eğip denilenleri yapmamıştı. Ve yapmayacaktı da!

İleride büyük bir kalabalık gördü Jayden. Bu saatte Godric's Hollow’un bu kadar kalabalık olması şaşırtıcıydı doğrusu. Fakat bu onun şansının doğduğunun göstergesiydi. Normalde hiç şanslı olmayan birisi olmasına rağmen bu zor anında Godric’s Hallow’un bu kadar kalabalık olması onun şansının bir doğuşuydu adeta. “Bir daha şanssız olduğumu asla ama asla söylemeyeceğim.” Koşarken bu kelimeleri söyleyebilmek için çok çabalamıştı. Hemen insanların arasına karışmalıydı. Onlar korkuları ile yolu boşaltasıya kadar ona yetecek zaman doğacaktı. Karanlık Lord’un hizmetkârlarının yaklaştığını görenler hemen kenarıya çekilmeye başladılar bile.

Yaklaşık beş dakikası vardı ve süre başlamıştı. Hemen vucütsal şekil değişimine uğramaya başladı. Önce elleri, kolları ve dizleri şekil değiştirdi. Acı vermiyordu, sadece kaşındıran bir histi bu. Birden on santim kısaldı. Boyunun kısaldığını görmek için aşağıya baktığında ellerindeki değişimi gördü. “Bu gerçekten inanılmaz.” İlk kez şekil değiştirdiği için olanlara inanamıyordu. Bunca yıldır ailesi önemli bir nedenden dolayı ona yasaklamıştı. Ve o da ailesinin sözünü dinleyip asla metamorfmagus özelliğini kullanmamıştı. Birden yüzündeki hatlar gerilmeye başladı ve dudakları şişti. Saçları! Hala sarı ve aynı tarzdaydı. Karşıdaki dükkânın canımdan yansımasını görebiliyordu. ‘Demek ki şekil bile değiştirsem stilim hala aynı.’ diye geçirdi aklından. Daha fazla oyalanmamalıydı. Kalabalığa ayak uydurup biran önce onlarla birlikte kaçmalıydı. Büyük bir büyücü grubuyla kenarıya çekildi ve o iki Ölüm Yiyen onu göremeyince çılgına dönüp etraftaki birkaç insana Crucio büyüsü yapmaya başladılar. İnsanlar bunun üzerine çılgına dönmüş bir şekilde kaçışmaya başladı. Fırsat bu fırsattı! Jayden da bir grubun arasına sıvışıp iki bina ötedeki aralığa kadar koştu. Oraya varır varmaz ışınlandı. Nihayet onlardan kurtulmuştu. Gerçekten çok tuhaf bir durumdu. Acısız estetik ameliyatı olmuş gibi görünüyordunuz en sonunda. Ve kimse sizi fark etmiyordu. En azından fark edilmemişti, Jayden. Ve şehrin en kalabalık meydanını beş dakikada iki Ölüm Yiyen boşaltabilmişti. Gerçekten şaşırtıcı bir durumdu bu da.

Evine gidemezdi. ‘Çoktan evi altına üstüne getirmişlerdir.’ diye kendi kendine düşünüyordu. Şuan bulunduğu yeşil yapraklı ağaçlarla bezenmiş parkta daha fazla kalamazdı. Biran önce başka bir yere, daha güvenli bir yere gitmeliydi. Meydan buradan pek de uzak değildi. Ve sonunda nereye gideceğini buldu: Elshka’nın evinde saklanabilirdi. O her daim onun yanında olmuştu ve kendisi Slytherin öğrencisi olduğundan asla ama asla onu rahatsız etmezlerdi. Gerçi abisi Ravenclawlıydı ve bu biraz tehdit oluşturuyordu ama şimdilik en iyi çözüm oydu. Hemen asasını kaldırdı ve ışınlandı. Elshkalar’ın evinin kapısına geldiğinde kapıyı çalmakta tereddüt etti; fakat daha fazla oyalamayacağını bildiğinden kapıyı çaldı ve kapı açılır açılmaz içeri girdi. Elshka, şaşkınlıkla karşısındaki oğlanı süzerken ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Karşısındaki yabancının Jayden'ın meta hali olduğunu öğrendiğinde mnce çok kızdı; çünkü ailesine söz vermişti. Fakat sonra kurtulmasına yardımı olduğu için sesini çıkarmadı. Jayden olan biteni tek bir cümleyle özetleyebilmişti: “Ölüm Yiyenler!” Elshka’nın ailesi, Jayden'ı sevdiklerinden hiç seslerini çıkarmadılar ve onu saklamak için anında seferber oldular. Her yanı kir, ter, pas içinde olduğundan önce banyo yapması gerekliydi. Bjørn, karşısındaki yabancı oğlanı süzerken aklından ne kadar yakışıklı olduğunu geçiriyordu. Görmeye alıştığı Jayden'ın yerinde başka bir oğlan vardı. Ve bunun da Jayden’dan kalır hiçbir yanı yoktu: Onun kadar yakışıklıydı. Bjørn’un banyonun yerini göstermesiyle banyoya girdi ve kendinden emin olmak için karşısındaki aynaya baktı. Göz kapaklarını ovuşturdu ve derin bir nefes aldı. Aynada kendine bakıyordu ve meta halinin bile ne kadar yakışıklı olduğuyla övünüyordu. Dosdoğru küvete girdi. Elshka suyu hemen hazırlamıştı ve harika bir sıcaklığı vardı suyun. İçine yatarken birden dengesini kaybeder gibi oldu. Karşıda duran dev aynada kendine baktığında eski haline döndüğünü gördü. Eski haline dönmek de acı vermiyordu demek ki. Kendini bu düşüncelerden arındırıp sıcak suyun içine bıraktı kendini. Ne kadar süre içinde kaldığını bilmiyordu. Artık derisi büzüşmeye başlamıştı. Bjørn’un kapıyı çalıp içeri girmesiyle sıcak buharın içinde kendine gelmeye çalıştı. Abisi olarak gördüğü adam, kendi bornozlarından birini ve geceliklerinden birini gitmesi için aynanın önüne bırakıp dışarı çıktı. Ardından “Teşekkürler.” diye bağıran Jayden, nihayet küvetten çıkmış ve kurtulduğunun sevinciyle üzerini giyinip aynaya baktı. “Bu şekil değiştirme işi keşke bellekteki kötü anıları da değiştirse.” Bu yaşadıkları her zaman yorgunluk vereceğe benziyordu.

Konu: Geri: Ufak bir anı... C.tesi Eyl. 21, 2013 9:38 pm

~Son!