Gölgelerin Gücü Adına

Son birkaç ay hiç şüphesiz tüm hayatım boyunca geçirdiğim en kötü zamandı. İnanın bana, bir gölge olarak oldukça uzun bir yaşam sürdüm ve sürüyorum. Bazılarının şuan yapamadığı şekilde… Son birkaç ay boyunca o okulda olmak, mide bulandırıcı olduğu kadar acıktırıcıydı da. Bu iki hissin aynı anda nasıl olduğunu size anlatmam belki biraz zor olabilir ama tam olarak öyleydi. Ancak bana söylenilen hariç hiç kimseye dokunmayarak ve gerekli olan bilgileri yeterince edinerek eve geri döndüm ve geri döndüğümde annemin gözlerinde gördüğüm gurur bile her şeye değerdi.

Dönmeden önce ilk olarak Niklaus’la aylar öncesinden konuştuğumuz gibi görevi tamamlamak için buluştuk. En güzel yeri için. Lukhasz’ı zaten ben halletmiştim geriye kalan yaşlı çift ise eğlenceli bir akşam avı oldu ancak küçük oğlanın Nik’den önce kurt tarafından avlanması beklediğim bir hamle değildi. Sorun değil. Oğlan ölmedi ancak biz kurtlarla ilgilenmeyiz; eğer çocuk ağzını sıkı tutamazsa onunla diğer kardeşlerim ilgilenecektir ki ağzını sıkı tutmasa bile ona inanacaklarını pek sanmam. Pek bir endişem yok. Küçük, eğlenceli bir av o sadece. Öte yandan çocuğun “Senin kardeşin benim.” diyerek yardım isteyişini halen anımsıyorum. Aylarca cevaplamak zorunda kaldığım tüm o saçma mektuplarını da… Lukhasz onun için gerçekten değerli olmalı. Şuan bunları düşünmemin nedeni ne bilmiyorum. Acaba, beden ikizleri arasında her hangi bir bağ var mı? Sanmıyorum.

Eve dönünce tüm eski ve yeni kardeşlerimle vakit geçirdim, evi sandığımdan daha çok özlediğimi söyleyebilirim. Aryna’nın tüm saçmalıklarını bile! Ve tabi ki Tiana’yı, ava onu çağırmadığımız için bize tatlı takılışlarını bile. Ayrıca günlük yazmayı da!

Ben Jean, şuan saat 03:41, eve geri döndüm ve yeni görevlere hazırım. Ayrıca, diğer sayfalardaki resimleri kim aldı?! Size günlüğümü karıştırmayın demiştim!