|
| | | I don't wanna hurt you. |  |
| | | Yazar | Mesaj |
|---|
Elysia Anton
Lakap : Sia. "telaffuzu şiya"
Mesaj Sayısı : 137
Kayıt tarihi : 07/09/11
Özel
Rp Puanı:
    (95/100)
 | | | | | Elysia Anton
Lakap : Sia. "telaffuzu şiya"
Mesaj Sayısı : 137
Kayıt tarihi : 07/09/11
Özel
Rp Puanı:
(95/100)
|  Konu: Geri: I don't wanna hurt you.  Cuma Haz. 01, 2012 11:38 pm | |
| Raven Bratčikovaite. Bratčikovaite üçüzlerinden birisiyim. Çevremdekilerin dediklerine göre kardeşlerimden daha insancılmışım. Neden böyle dediklerini ilk başlarda anlamamış olsam da, daha sonra çözmüştüm işi. Tipik bir Slytherin'liydim bende. Ailemden başkasını önemsemez, başkalarını küçük görürdüm. Beni Slytherin'lilerden ve kardeşlerimden ayıran özellik, bir insanı küçük görmeden önce onu tanımak istememdir. Belki ileri de işime yarayacak birisidir, belki ondan hoşlanabilirim. Dedim ya, önce tanımak. Birde zekam. Bütün olasılıkları değerlendirir, duruma karşı hareket eden birisiyim. Seçmen Şapka az daha beni Ravenclaw'a yolluyordu, zekam yüzünden. Zeki olan, ama asla çalışmayan tayfanın değerli bir üyesiydim işte. Şimdi ise hayatımda asla yapmam dediğim şeyi yapıyordum. Kilmore Ormanı'na girip, bir kurtadam tüyü almam istendi. Sevgili kardeşlerimle oynadığımız aptal bir oyun. Her hafta bir gece seçip sırayla tehlikeli işler yapmak. Bu gece bana denk gelmişti işte bu sıra. Kilmore Ormanı'na gir ve kendini öldürtmeden bir kurtadam tüyü al!
Ayağımın altındaki ufak dallar çatırdarken, ormanın ölüm sessizliği bozuluyordu. Sık ağaçların bulunduğu bu ormanda gökyüzü görünmüyordu bile. Ay ise sanki bana darılmış gibi, bu gece doğmamayı seçmişti. Asamın aydınlattığı ufak patikadan ilerlerken içinde bulunduğum duruma küfür ediyordum. Kurtadamı buraya çekmek için en gerekli olan şey ise; gürültüydü. Ayağımla sertçe dallara bastım ve olabilecek en yüksek sesi çıkarmaya çalıştım. Ormanın derinliklerine inip kayboluşum da pek uzun sürmedi. Beni bir kurdun buluşu gibi.
Siyah tüyleri geceyle bütünleşmiş gibiydi adeta. Gözleri ise mavinin en parlak tonuydu. Şuan ölesiye korkmasam evimde beslerdim bunu. Tamam, Slytherinliyiz, hiçbir şeyden korkmayız ama... Hanginiz ıssız bir ormanda, gecenin bir köründe, bir kurtadamla karşı karşıya kaldınız ki? Asamı kurda doğru doğrulttum ve onu iyice inceledim. Sonradan gelen bir özgüvenle, "merhaba, kuçu kuçu," dedim. | |
| | | | Hector Stanton
Lakap : Stan.
Rp Sevgilisi : Chanel.
Mesaj Sayısı : 45
Kayıt tarihi : 29/03/12
| | Konu: Geri: I don't wanna hurt you. C.tesi Haz. 02, 2012 12:13 am | |
| Koşuyordu. Attığı her adımda biraz daha hızlanırken aklındaki düşüncelerden kaçabilmek için var gücüyle koşuyordu Damien Eldritch. Simsiyah tüyleri gecenin karanlığına karışıyor, boğazından çıkan hırıltılar ormanın sessizliğini bozuyordu. Kabul etmişti. O aptal derse girmeyi kabul etmişti! Bunu nasıl yaptığını hala idrak edemiyor; lanet büyücüler, iğrenç ötesi vampirlerle aynı okulda, kapalı bir yerde nasıl duracağı konusunda kendi kendine girdiği tartışmalardan hiçbirinden doğru dürüst çıkamıyordu. Gölgelerin dünyalarını her an sardığının, koruması gereken bir ırkı olduğunun farkında olan bir alfaydı. Ancak bunun için bu kadar ağır sorumlulukları göğüslemek... İşte bu, fedakarlık örneğiydi. Damien ise hayatı boyunca hiçbir zaman fedakar olmamış, hep sömürücü taraf olmuştu. Yüzlercesini dönüştürmüş, binlercesini öldürmüş, kendi keyfini hoş tutmak için her türlü şeyi yapmıştı. Şimdi ise, yaşamalarından hoşnut dahi olmadığı diğer ırklara kendilerini savunmayı öğretecekti. Sinir içerisinde uludu. Kilmore ormanı onun sesiyle yankılanırken, uzaklardan bir yerden bir kurda ait olamayacağından emin olduğu bir sesle irkildi. Ve kendisini o tarafa doğru hızlanırken buldu.
Kızı gördüğünde önüne doğru sıçradı. Etrafında halka yaparak dolanırken güzel kızın çarpıcılığının onu etkilemesine izin vermedi. Dişlerini göstererek hırladı. Bir kızdı, elindeki aptal asaya güvenen, güzel, fazlasıyla güzel bir kız. Suratında korku dolu bakışlar vardı; ancak sesi aksine buz gibi çıkmıştı. "Merhaba kuçu kuçu," dedi elindekini biraz daha kavrayarak. Onu orada öldürebilirdi Damien; ya da onunla oynayabilirdi. Bir alfa olarak kendi ormanına tehdit olarak gelen her canlıyı öldürmek onun göreviydi... Pekala, bu kız karşısında belli ki alfayı bulmayı beklememişti. Ona doğru bir adım daha attı. Asadan çıkan ışık onu biraz daha iyi görmesine yol açarken, kurt formunda kalmaya devam ederek, boğucu bir sesle konuştu. "Merhaba aptal kız," dedi. Kızın suratından küçük bir şaşkınlık ifadesi geçti. Damien'ın konuşabildiğine mi, yoksa ona hakaret edilmesine mi şaşırdığı belli değildi. Kim bilir, belki her ikisineydi. Ancak Damien bir şey biliyorsa, o da bu gece ona eğlence çıktığıydı. "İntihar etmek için acılı bir yol değil mi?"
| |
| | | | Elysia Anton
Lakap : Sia. "telaffuzu şiya"
Mesaj Sayısı : 137
Kayıt tarihi : 07/09/11
Özel
Rp Puanı:
(95/100)
| | Konu: Geri: I don't wanna hurt you. C.tesi Haz. 02, 2012 1:36 am | |
| "Merhaba aptal kız," dedi kurtadam. Geçirdiğim şok nedeniyle hafifçe yutkundum. Kimse bana kurtadamların konuşabildiğini söylememişti. Ve bu aşağılık kurtçuk bana aptal demişti! Slytherin'in en zeki kızına aptal! "İntihar etmek için acılı bir yol değil mi?" diye devam etti karşımdaki kurt. İntihar etmek mi? Hayatımın en güzel senelerinde intihar etmek için aptal olmalıyım değil mi? Suratıma en güzel gülümsemelerimden birisini yerleştirdim. Erkek tavlarken en kullanışlı gülümsemeydi bu. Hafifçe kafamı sallarken, saçlarım dalgalandı. "İntihar etmek, çaresizlerin, dertlerine derman bulmak için buldukları bir yöntemdir. Bende çaresiz sayılmam, değil mi?" Cümlemin sonu hafif bir mırlamayla bitmişti. Ne gibi desem.. kedi gibi. Zaten oldum olası kedileri sevmişimdir. Onlar uysal ve sakin oluyorlar. Ama benim kedim biraz hırçın ve... tembel.
Kurttan korkuyordum, evet. Ama bunu göstermeyecek kadar eğitim almıştım zamanında. Duygu kontrolü Bratčikovaite'lerin en iyi yaptığı şeydir. Daha doğar doğmaz eğitim görürdük. Ama aldığımız eğitimlerin çoğunu uygulamıyoruz. Duygu kontrolü dışında. Hafif ve yavaş adımlarla kurdun çevresinde dönmeye başladım. İriydi, rahatlıkla üç kişiyi birden öldürebilirdi. Mavi gözleri ifadesiz bakıyordu, tıpkı benim gibi. Aynı zamanda tetikteydik ikimizde. Bu gece birilerinin canı fena halde yanacaktı. Güç olarak o üstündü, ama zeka olarak ben öndeydim. "Ne o? Böyle birbirimizi mi seyredeceğiz? Hadi ama! Yarım saattir dönüşmeni bekliyorum burada," dedim sahte bir kızgınlıkla. | |
| | | | | | I don't wanna hurt you. | |
|
Similar topics | |
|
| | Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
|
x 