Stay Away From Me

Sütyenini bir kenara fırlatıp yenisini almak için yıpranmış çekmecelere uzandı. Önce karanlıkta elleri ile yoklamak zorunda kaldı. Sonrasında ise cehennemin ateşi ile canlandı gözleri, kıpkırmızı bir şekilde sanki ışık saçmış gibi. Gözlerinden ateş fışkırıyordu genç iblisin. Aynada kusursuz vücuduna baktı. Sari saçları elektriklenmişti. Odaya sonradan eklettiği küçük banyoya doğru ilerledi, genç kadın. Hala içeride kan kokusu ile karışık lavanta kokusu vardı. Ve loş bir ışık hakimdi içeriye. Yerde yatan kanlı vücuda baktı. Sonra hala kulaklarında çınlayan cümleyi bir kere daha duydu. Önce ne dendiğine anlam yükleyemese dahi, sonradan aklına dank etti. Bu az önce can çekiştiği için attığı çığlıkları içinde hissettiği kadındı. Kadın Thyke yokken sızmıştı içeri. Eve girdiğinde banyoda olan çıplak kadını buldu. Kollarından kanlar akıyordu. Sonra yavaşça fısıldadı. “Sen Ecel'sin değil mi? Çok beklettin, neredeydin?“ Sonra kıkırdamıştı. Bir kurban, ölüm istiyor. Hayır Ecel değilim, en azından bugün. Ama istersen olabilirim. Sonra o derin kadın çığlığı.
Banyoda vücuduna soğuk gibi işleyen korkuyu düşündü. Hiç korkmamıştı. Hiç hissetmemişti çaresizliği. Çaresiz değildi. Kesinlikle değildi. Tek çare ölümdü. Ölümsüzdü. Ölümü tatmıyor, tattırıyordu. Bazıları kendi kendine geliyorlardı. Yalvarıyorlardı. Canlarını alması için yalvarıyorlardı genç kadına. Bazıları ise... Onları yakmaması için yalvarıp yakarıyorlardı. Günahkar insanların geldikleri yerde acı vardı. Acı, çaresizlik, ihtiyaç. Kimi yanarken bile bağırıyordu. Uyuşturucu, içki, sigara. Yetmedi mi, piçler? Yetmedi mi bu günahlar? Yetmedi mi bu acı? Bazen çoğu içinde üzülüyordu. Ama buydu. Değiştiremezdi bunu. Asla değiştiremezdi. Öyle yaratılmıştı. Öyle gidecekti. Onun hayatı buydu.
Çıplak vücudunun üzerinden bir soğuk hava dalgası geçince hemen ellerini lavabonun üzerinden çekti ve içeri geçip sütyenini giydi. Sonrasında yavaşça üzerini giyindi ve kendini yatağının şefkatli kollarına bıraktı, Thyke. Dışarından gelen sesleri duydu. Doğruldu güzel kadın. Odayı aydınlatan tek ve çok küçük pencereye adım attı, Thyke. Demir parmaklıklara tutundu ve başını yasladı. Burnu dışarı hafifçe taşarken gözlerini karşıdaki kutlamalara dikti. İblislerin şehri alması üzerine yapılan kutlamalardan biriydi sadece. Şehrin her yerinde, hemde her yerinde kutlamalar yapılıyordu. Aşağı inmek için oradan ayrıldı ve siyah uzun paltosunu giydi.

En az dolaplar kadar eski olan kapı tokmağını çevirip dışarı çıktı. Düzenli bir evi yoktu. Parası vardı. Neresi ona cazip geliyorsa oraya giderdi, genç kadın. Otelin bir koridorunda birbirini yiyen bir çift ile karşılaştı. En son baktığında ise kadın adamın üzerindeydi. Sonra midesinin kalktığına karar verip hemen asansöre yöneldi. Harap olmuş asansorün kapıları büyük bir gıcırtı ile açıldı ve içeri girdi genç kadın. Sağlamlığından şüphe duysa dahi zemin kat tuşuna basıverdi. Zemin kattan, otelin dökülen, büyük, beyaz -boyası çıkmış- kapısının; dili dışarıda bir yılan şeklinde olan, paslanmış kapı tokmaklarından tutup dışarı doğru itti. Dışarı çıkıp kalabalığa karıştı genç kadın. Sonra aklına yukarıda bıraktığı ceset geldi. Temizlikçi kadın onu bulursa kıyamet kopardı.
Kutlamaların olduğu yere vardı ve fazla içeriye karışmamak üzere verdiği sözü tutup birazcık grup dışında kaldı. Yürüdü. Slogan atan insanlara aldırmadan yürüdü. Yürüdüler. Sonunda burnundan soluyan birinin yanında yürüdüğünü fark etti. Kadın fark etmemişti, Thyke'yi. Gözlerinin içine baktı kadının. Kendi gözlerindeki ateşin aynısını görmeyi bekledi ancak, nefret, öfke ve kin kokan o çatık kaşlı, derin masmavi gözlü bir surat buldu. Kadının onu fark etmesiyle bir adım geri çekilmesi bir oldu. Neyden korktuğunu bilmiyordu ancak, korkuyordu işte. Belki de o nefretten, kinden. Kin tutmak... Ne kadar kötü bir şeydi. Kadının ne diyeceğini pek merak ediyor sayılmazdı açıkçası. Hiç konuşmadı. Kadınında susmasını istiyordu...