Gecenin Korudukları

Saat 24.00, bir pazar gecesi. Borgin ve Burkes, uzun zamandır olmadığı kadar hareketli bir gün geçiriyordu. İpini sapını koparan bütün karanlık büyücüler toplanmış, kutlayacak bir şeyleri olmamalarına rağmen büyük bir eğlence düzenliyorlardı. İçkiler, sigaralar ve tabii ki büyüler havada uçuşurken, normalde kendi yaşıtlarının burada asla bulunamayacağı genç kız, şarabının son damlalarını kafasına dikerek bardağı nazikçe masaya indirdi. İçtiği kaçıncı bardaktı bilmiyordu, sadece artık vücuduna hükmetmeye başlayan içkinin azizliğini bütün hücrelerinde tadıyordu.

Aylar sonra sarhoş olmasını aldırmadı. Ne olacaktı, biri onu burada yere mi serecekti? Aklına gelen bu saçma düşünceye sırıtarak çevresine bakındı. Alyssha, Slytherin'in asi kızı, karanlığın gençler lideri, Anna Lizzie Malfoy'un kız kardeşi. Kim ona ne yapabilirdi ki? Aslında Catty ve Daphné de yanında olsaydı hiç fena olmazdı. Fakat iki ikiz kız kardeşi neredeydi hiçbir fikri yoktu. Şu son zamanlarda onları çok boşlamıştı. Her adımını ayrı atıyor, onların yanında durmuyordu bile. Eskiden üç genç kız saatlerce eğlenirdi, ya şimdi?

Bu durum aslında hiçbirinin hoşuna gitmiyordu. Yine de Alyssha kendisine engel olamıyordu. Evet, diğer iki kardeşi de karanlığın içindeydiler. Hatta onlar da en az Alyssha kadar karanlıktılar. Çocukça şeyleri asla konuşmazlardı, her zaman en karanlık eğlencelerin dibine vururlardı. Ama, nedenini bilmediği bir sebepten ötürü Alyssha yalnızlığı istiyordu. Eskiden yanından ayrılmak istemediği Anna bile ona çok uzaktı şimdi.

Evin her zaman en ön plandaki kişiydi Anna. Okul müdüresi, profesör, büyücülerin en güçlü dört büyücü arasında olan kişisi. En acımasızlarından, en zekilerinden. Her zaman Malfoy'ların gururu oydu. Kimse Anna varken dönüpte Alyssha'ya bakmamıştı. Kimse onun zekiliğini gündeme getirmemişti. Alyssha hep Anna'nın gerisinde kalmıştı. Şimdiye kadar bunun farkında olmayan saftirik bir genç kızdı. Şimdi ise, artık aklı başındaydı. Ve, Anna'nın altında ezilmek istemeyecek kadar gözü dönmüştü.

Barmen içkisini tazelerken, onu öldürse neler olacağını düşündü. Ne kadar zor olabilirdi? Ama sonra, kendinden tiksiniverdi. Bu kadar iğrenç biri olabilir miydi? Her şeye rağmen, Anna'ya tapardı Alyssha. O biricik idolüydü. Ve, asla ona karşı kötü düşünmemeliydi. İçindeki lanet olası düşünceleri bastırması gerekse bile, asla.

Dertli bir şekilde şarabından bir yudum alarak gözlerini yumdu. O sırada biri kendi masasına oturduğunda, onun farkına varmamış gibi yapmaktansa gözleri kapalı mırıldandı.

"Masamda ne arıyorsun?"

Borgin & Burkes'in boğucu havası, içeride bulunan tüm büyücülerin mugglelardan nefret etmesine karşın bir muggle icadı olan sigaranın dumanıyla iyice kirleniyordu. Hiç kimse ise bundan rahatsız olmazken, kimisi kumarda birilerini yeniyor, kimisi adam öldürüyordu. Aslında, burada bulunan hiç kimsenin umurunda birileri yoktu. Hepsi yazın gelişini kutlarken, biraz eğleniyordu.

Genç adam sönmek üzere olan sigarasının son dumanını içine çekerek masasında duran küllüğe bastırıp bıraktı. Ciğerleri içine çektiği dumanı emmekle meşgulken, etrafına bir göz gezdirdi. Hepsi karanlık alemin tanıdık büyücüleriydi. Çoğunluğu yetişkin erkek olmak üzere, kadınları da unutmamak gerekirdi. Oysa genç adamın gözlerinin yakaladığı bir istisna dışında. Cassidy Malfoy.

Genç kızın burada ne işi olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu Xaiver'ın. Burası genç kızlara göre bir yer değildi, hele ki sarhoş bir genç kıza göre asla. Başına neler gelebileceğini düşünemeyecek kadar salak olmalıydı ki, buralarda böyle dolanabiliyordu genç kız. Xaiver bıyık altından gülerek gözleri kapalı sırtını sandalyesine yaslamış siyah saçlı kızı süzdü. Yaptığı alımlı makyaj, dolgun dudakları, güzel vücudu, kusursuz hatları ile tam bir melek gibiydi. Aslında, şeytanın ta kendisiydi.

Her zaman karşılaştığı biriydi Alyssha. Slytherin'de ondan bir üst sınıfta olmasına karşın ondan bir yaş küçüktü aslında. Genç adam, Durmstrang'tan gelmesi dolayısıyla iki sene geç başlamıştı. Zamanında buna o kadar küfretse de, artık alışmıştı Xaiver. Oysa genç kız bunu onun başına kakmaya bayılırdı. Aslında, bu ikisi birbirleriyle atışmaya bayılırlardı. İçlerindeki nefret, birbirlerine çektirdikleri acılara bedeldi.

Yavaşça sandalyesinden doğruldu genç adam. Bir kaplumbağa kadar yavaşlıkta, bir tilki kadar sinsice genç kızın masasına oturdu. Muhtemelen o bunu fark etmeyecekti bile. O kadar sarhoştu ki, buradaki adamların çoğu onu götürmek için fırsat bekliyordu. Xaiver buna izin verebilirdi, onu korumazdı. Ama-

"Masamda ne arıyorsun?"

Gözlerini açmayan kızın konuşmasıyla şok oldu delikanlı. Bunu beklemiyordu. Hatta Alyssha'nın sızıp kaldığı konusunda aklında binlerce düşünce oluşmaya başlamıştı. Suratındaki şaşkınlığı saklamaya gerek duymadan, adeta tıslayarak konuştu.

"Puellae ebrius."

Genç adamın sesini anında tanıyan kız gözlerini açtı. Masmavi gözleri Xaiver'ınkileri delip geçerken, duyduğu latince kelimeleri anlamakta zorlanmamış gibiydi. Latince Shane'in vazgeçemediği bir dildi ve biliyordu ki, Alyssha'da en az kendisi kadar Latince biliyordu.

"Şansına küsmelisin beşinci sınıf. Hala seni dünyadan silebilecek kadar ayığım."

Genç kız kendisini uykuya teslim etmekle dünyaya kafa tutmak arasında seçim yapmak zorunda kalırken, mantığının devreye girmesiyle dünyaya katlanmayı tercih etti. Borgin ve Burkes'teydi, evinin huzurlu(!) yatağında değildi maalesef. Biliyordu ki, şuracıkta iki saniye kendinden geçecek olsa, üzerinden geçecek onlarca adam olurdu.

Kim bilir, hangi kendini zeki sanan karanlık büyücü onun masasında oturuyordu. Şaşkınlıktan cevap veremediği belliydi. Yazık, Alyssha'yı bir av sanması hataydı. Avcı yattığı yerden belli olurdu, ve Alyssha avcının ta kendisiydi. Kim onu şuracıkta haklamaya cesaret edebilirdi? Hele ki, daha sözlerine cevap bile veremezken...

"Puellae ebrius."

Duyduğu kelimeleri ilk başta algılayamasa da, an sektirmeden latince kelimeler anlamını kazandı zihninde. Ve tabii ki, sesin sahibi de. Xaiver'ın o yakıcı ses tonu, içerisinde zaten yanmaya başlamış hücreleri bir kez daha yakarken, genç adamın bu kadar baştan çıkarıcı olmasının suçunu içkiye yükledi. Kesinlikle! Ona sarhoş kız diyebilecek kadar itici biri, kesinlikle normal şartlarda baştan çıkarıcı olamazdı.

"Şahsına küsmelisin beşinci sınıf. Hala seni bu dünyadan silebilecek kadar ayığım."

Sesindeki alaycı tonla adamı ezerken gözlerini açtı. Mavi gözleri çakıştığı sırada, kendisinden küçük genç adama takılmayı tercih ettiği için kendisine kızdı. Ona masasından defolup gitmesini söylemeliydi Aly. Onunla bir muhabbet açmayı değil. Sinirden dudağını ısırarak, genç adamın bir şeyler demesine fırsat bırakmadan devam etti.

"Ve sen de benim masamdan kalkıp gidebilecek kadar yürümeyi başarabiliyorsun."

Karşısındaki genç adamın tepkisini ölçmek için ona en alımlı bakışını fırlattı. Genç adamsa bundan etkilenmemiş gibi omuz silkti. Hatta genç kızın sözleri hiç umurunda değilmiş gibiydi. İçtiği sigaranın üzerine sinmiş kokusu Alyssha'nın ciğerlerine kadar işlerken, tıpkı Alyssha gibi çekici bir ses tonuyla cevap verdi.

"Ben giderim Malfoy, yalnızca sen benim gitmemi ister misin? Çok yalnız gözüküyorsun, ah yoksa aldatıldın mı? Ve bilmem beş senedir kavrayamadın mı ama, maalesef o beşinci sınıf senden büyük."

Alyssha masada duran kadehini dudaklarına götürerek uzun süre onu içine çekti. Bir süre sonra bardakta şarap kalmayınca mecburen şarabı dudaklarından ayırdı.

"Düşünmek için bir bardağı daha bitirmene gerek yoktu Alyssha."

Alyssha Shane'in sözleri karşısında bir kahkaha patlattı. Öne doğru eğilerek, sol elini genç adamınkinin üzerinde daireler çizecek şekilde oynatmaya başladı. Bu hareketiyle onu tahrik ettiğini bilerek, dudaklarını neredeyse onunkilerin dibine kadar götürdü.

"Söylesene Daymond, yalnızlığın asillik olduğunu hala kavrayamadın mı? Maalesef ki hiçbir erkek benim ihtiyaçlarımı karşılayamıyor. Anlarsın ya, henüz o mükemmel ortaya çıkmadı."