One Last Goodbye

Konu: One Last Goodbye Cuma Ocak 06, 2012 4:32 am

Hayallerimde seni görebiliyorum, sana hissettiklerimi söyleyebiliyorum.
Rüyalarımda sana sarılabiliyorum...
Bu tıpkı gerçek gibi geliyor. Ve hala o acıyı hissediyorum. Hala sevgini hissediyorum.

Spoiler:

Konu: Geri: One Last Goodbye Cuma Ocak 06, 2012 4:56 am

Karanlığın ortasında yapayalnız kalan bir beden, telaşlı gözler ile etrafını süzdü. Kışın ortasıydı, fırtına her yeri birbirine katıyor, gecenin karanlığı olanları perdeliyordu. Godric's Hollow'daki Greenwigs Gölü, normalde olduğundan çok daha fazla karamsardı bugün. Yağmurun suları ile karışır, dipsiz bir sonsuzlukta kaybolurken yağmur damlaları, gölün yanına çökmüş olan Alyssha Cassidy Malfoy gözleri kapatarak kafasını taşlara dayadı. Buz gibiydi, tıpkı içi gibi. Sırılsıklam ıslaktı, nefes alışları düzensiz, kesik kesikti. Ağlamıyordu, ancak gözleri fazlasıyla yanıyordu. Derin bir nefes aldı, eliyle etrafını yokladığı sırada. Asası eline geldiğinde, rahatlayarak içini çekti. Yapması gereken onca şey vardı ki, suratı endişeyle kırışmıştı. Düşündükçe derinlere iniyor, derinlerine indikçe paramparça olan bedenine lanetler okuyor, kırılıyor, kırıyor, acı çekiyordu. Bazen, sıradan bir insan gibi olmak istediği bile oluyordu Alyssha'nın. Karanlığın ortasındaki siyah inci, safkanların prensesi dahi olsa, o hayatlarının dertlerle geçtiğini zanneden mugglelar gibi olmayı düşünüyordu. Büyü yoktu, taraflar yoktu, sadece bir iki aptal dert, belki biraz hayal kırıklıkları... Sonra, vazgeçiyordu. Pes mi edecekti? Davasını bırakıp gidecek miydi? O Alyssha'ydı, ne olursa olsun güçlü durması gereken, gücün öteki adı Alyssha.

Elinin altındaki taşlardan birkaçıyla oynamaya başladı. Narin ve uzun parmakları soğuk ve ıslak taşlara çarpıp bir diğerine uzanırken, kendisine doğru ayak sesleri duydu. Yaklaştı, yaklaştı ve durdu ayak sesleri. Herkes olabilirdi, düşman, dost, kardeş... Hangisini istediğini düşündü gözlerini açmaksızın. Hiçbirini. Yalnız kalmak bu kadar mı zordu? Uzun bir sessizlik oldu. Artık gözlerini açması gerektiğini biliyordu. Yaptığı düpedüz ölüme kucak açmaktan başka bir şey değildi. Mavi gözleri karanlığı delercesine açıldığında Xavier'ı gördü. Nefesini tuttuğunun farkında bile değildi. Genç adam yağmurun yağmasına aldırmaksızın yanına uzandı. Konuşmak üzere olan Alyssha'nın dudaklarına dudaklarını bastırarak onu susturdu. O kadar kötü bir haldeydiler ki, konuşmak bile zor geliyordu şimdi onlara. Dudakları yalnızca birbirlerine şefkat dolu dokunuşlarla uzanırken, çakan şimşek eşliğinde birbirlerine tutundular. Genç kızın titreyen kolu adamın boynuna dolandı, yavaşça ona iyice yaklaşarak dudaklarını ayırdı. Xavier'ın dünyanın en güvenilir kolları gibi duran kollarına sarıldı. Onu bırakırsa kıyamet kopacakmışçasına bir kuvvetle kollarını doladı ona. Derin sessizliği bu kez göğün gürlemesi bozdu. Saniyeler yavaşladı, zaman durdu sanki. En sonunda, Alyssha fısıldadı. "Xavier," dedi ve sustu. Sesi dahi titriyordu. Bekledi, genç adam onun yüzünü okşamaya başladığında devam etti. "Neden böyle olduk? Birbirimize o kadar yakınken, neden şimdi.. Neden sanki bir yabancı gibi hissediyorum sana. Neden?"

Konu: Geri: One Last Goodbye Paz Ocak 08, 2012 1:56 am

Sabahtan beri Godric's Hollow'da nedenini bilmeden, boş boş dolanan genç adam gece yarısı yavaş yavaş yaklaşırken hala aynı yerdeydi. Gezmişti, içmişti, en sonunda biraz hava almak için gölün oraya gidiyordu. Ayakları öyle ağırlaşmıştı ki adım atmakta bile zorlanıyordu. Kafasında uğraşmak istemediği onlarca düşünce boğuşmaya hazır bir biçimde beklerken, keskin gözleriyle gölün yanı başındaki ölü bedeni gördü. Gözleri kısıldı ve kim olduğunu seçmeye çalıştı. Fırtına öylesine kuvvetlenmişti ki, çözemedi. Birkaç adım daha atarak yaklaştı. Görünür pozisyona geldiğinde nefesini tuttu. Alyssha... Alyssha! Olduğu yerde kala kaldı. Tüm dünya durmuş gibiydi, haykırarak kıza doğru koşacağı anda genç kızın kıpırdadığını fark etti. Tuttuğu nefesini bırakarak titreyen ayaklarıyla ona ilerledi. Yağmur damlaları yüzünden, kıyafetlerinden ve saçlarından dökülürken, gözleri kapalı fakat genç adamın orada olduğunu anladığı belli genç kıza baktı Xavier. Onun Alyssha'sıydı bu, başka bir şey değil.

Hafifçe eğildiği sırada, genç kız gözlerini açtı. İlk başta merakla çevrilmiş bakışların yerini, birdenbire huzur aldı. Bunu hissetmişti ki Xavier, genç kızın yanına çömelerek ona sarıldı. Kollarını genç adama dolayan Alyssha kesik nefeslerle solurken, genç adamın ismini sayıkladı. Uzun zamandır onun sesini dahi duymamış olan delikanlı, eliyle narin bir şekilde kızın yüzünü okşamaya başladı. Genç kız bundan destek alırcasına atıldı. "Neden böyle olduk? Birbirimize o kadar yakınken, neden şimdi.. Neden sanki bir yabancı gibi hissediyorum sana. Neden?" Duyduğu her 'neden' kalbine ok gibi saplanırken Xavier gök gürültüsünü dinledi. Sahi nedendi? Hiçbir fikri yoktu. Sadece daha bir ay öncesinde mutlulardı. Kusursuz, mükemmel aşıklardı. Birdenbire nasıl dağılıp, birbirlerinden uzaklaşmışlardı? Genç adam bu neden üzerine çok kafa yormuştu. Sonundaysa varabildiği tek yer, uzaklaşanın Alyssha olduğuydu. Sessizce, bir yılan gibi. "Sen kalbimin tam ortasındasın Aly," diye başladı sözlerine Xavier. Ona duyduğu aşk sonsuzdu. Ancak buna karşın yorgundu, altın çocuk gözlerini açamayacak kadar yorgundu. Bu aşk onu yeniden doğmuşçasına enerji ile doldurmuş, ardından yavaş yavaş yok etmişti. Alyssha'nın ondan uzaklaştığı her geçen gün, göz altları biraz daha çökmüş, biraz daha kaybetmişti hayatını. "Belki sadece bir bilinmezliğin içerisine düştük. İkimizde alışık değiliz buna, biliyorsun. Belki de... Ara vermeliyiz?"

Bu sözleri söylemek istememişti aslında. İçinden geçen sözcükler, sonsuza kadar onunla olmak istediğiydi. Onu çok sevdiğiydi. Yine de ağzından dökülen kelimeler onu suçlarcasına çıkmıştı. İki çapkınız demişti Xavier, buna alışık değiliz... Yutkundu. Kızın ne tepki vereceğini bilemiyordu, Alyssha o kadar yıkılmış görünüyordu ki, Xavier dahi onun ne hissettiğini anlayamıyordu. Uzun bir sessizlik oldu. Çok uzun... Ardından gök gürledi, kız fısıltı gibi çıkan sesiyle "Belki de," dedi. Gözlerini Xavier'ın gözlerine dikerek ona uzunca baktı. Ağlayıp ağlamadığına kanaat getiremedi genç adam. Yağmur damlaları kızın yüzünü yalayıp geçerken bu imkansızdı. Sesi öyle titriyordu ki kızın, Xavier kendisine lanet okudu. Bunları nasıl diyebilmişti? Alyssha, devam etti. "Haklısın. Kendimi boşlukta gibi hissediyorum Xavier. Sanki attığım her adımla daha da geriye gidiyorum. Korkuyorum. Ben, korkuyorum. Bu benim için o kadar korkunç ki... Ben korkmazdım. Korkmazdım." Genç kız genzinden kaçan hıçkırığa engel olamazken, Xavier onun başını göğsüne yasladı. Saçlarının arasına bir öpücük kondurdu. Titreyen ellerini sıkıca kavrayarak, "Hep yanındayım," dedi. "Ne olursa olsun Alyssha. Anlıyor musun? Ne olursa olsun..."

Konu: Geri: One Last Goodbye Salı Nis. 24, 2012 9:09 pm

Son.
Devamı; https://whisperofdeath.yetkin-forum.com/t1575-hello-stranger

» it's time to say goodbye.