Lucas Daniel Shephard

-Lucas'in Odası-

Lucas odasında oturmuş müzik dinliyordu.Canı çok sıkkındı.Kardeşi Ann hastaydı.O da diğer kişiler gibi salgına uğramıştı.Ölümcül bir hastalıktı aslında. Kardeşi onun için çok değerliydi.Anne babasından çok ona önem verirdi.Ve şimdi elindeki mektupta çirkin bir el yazısıyla kardeşinin hasta olduğu haberi vardı.

Bir parşomen ve kalem çıkardı.Bu kalemi kardeşi hediye etmişti.Bir Muggle kalemiydi. Büyücüler bunları pek bilmezdi. Çok da rahat ve kullanışlı birşey aslında.Kalemi bıraktı.Gözleri dolmuştu.Müzikte tam yerinde hüzünlenmişti.Sonra kalemi tekrar eline aldı ve yazmaya başladı...

Yarım saat sonra elinde gözyaşlarından ıslanmış bir mektup duruyordu.Altına imzasını attı..

"Ona iyi bak anne..

Lucas"

Odasından çıktı..Baykuşhane kulesine doğru adımlarını attı..

-Baykuşhane-

Tahta kapıyı itti.İçerisi bomboştu.En azından kafesler.Biri hariç en dipteki..Sessizce yaşayan Prech hariç..En son kafeslere doğru ilerliyordu ki, camın önünde biri duruyordu.Eğildiği için boyu kısa duruyordu ama bir öğrenci olamayacak kadar da büyük gösteriyordu.Cüppesinden anladı ki bu bir profesördü..

-Merhaba..

Uçuş Profesörü..Kardeşi aklına geldi..İkiside aynı ada sahipti..Ann.

-Eski öğrencilerden biri olarak okul anılarınızı mı düşünüyorsun Ann..?Pek güzel anılar değil galiba..

Gözlerini sildi.Çünkü kızarık ve ıslaktı..Bir cadının karşısında böyle duramazdı sonuçta...

Lucas dışarıya bir baktı.Hava çok sıcaktı. Ann cevap verdi:

-Evet.Nedense hep güzel olmayanları aklıma geliyor. Ama şu andan itibaren düşünmemeye karar verdim.

-En iyisi bu zaten...

-Bir sorun mu var Lucas? Bu arada otursana, tabi işin yoksa..

-Yok, ayakta kalmayı tercih ederim.Ya kardeşim, hastaymış.Hani şu Avrupa'da hızla yayılmaya başlayan Hınbırca hastalığı var ya..Durumu pek iyi değilmiş.Yani umarım iyileşir..

Birden ayak sesleri duyuldu.Olamazz..!Bir Ann daha mı?Şaka olmalıydı herhalde. Gözleri yine doldu.

-Lucas! Ve Wendy! İnanmıyorum! Yeni profesörümüz.. Başarılı olacağını hep biliyordum, bu yaz Profesör olacağın haberini alınca nasıl mutlu oldum anlatamam.. Siz...

Lucas sanki dünyada değildi.Konuşulanları duymuyordu.

-Merhaba Annie!

İkisi birden durakladı.Biraz garip olmuştu herhalde..Annie geleli 2-3 dakika olmuştu çünkü..Wendy sözüne devam etti..

-A ama bak şurda bir tane gördüm..!

-Bende bir mektup yollucaktım. Prech!!

Yandaki kafese yöneldi..Kafesi açtı ve baykuşu eline aldı..

-Prech..Bunu Doménica Malikanesine götürür müsün??Merak etme hava sıcak üşümezsin.

Wendy'e geri döndü.Şimdi daha iyiydi sanki..

-......Ah ben de nelerden bahsediyorum... Lucas, kardeşin hakkında, olanları duydum ve çok üzüldüm. Tüm iksir bilimciler çalışmalarına devam ediyor ama...Ben de elimden geleni yapıyorum, payıma düşenden de fazlasını. Umarım bir çaresini buluruz.

-Üzülmene gerek yok Matthew. İnan bana bir çaresini bulurlar. Annie gibi iksir ustaları bu işle uğraştıktan sonra...

-Annie sanırım bişeyler yollucaktın..En sondaki kafesin üzerindeki örtüyü kaldır.Orada bi tane baykuş varmış galiba..Müdür bahsetmişti.Sanırım ölen bir öğrenciye aitmiş.Bana istediğin zaman kullanabilirsin demişti. Eğer başına bir iş gelmicekse alabilirsin...Bu arada sağol.Yardımların için..

-Neyse bende sizi sıktım galiba.Sende pek iyi görünmüyorsun Wendy. Anıların bu kadar mı kötü ya??Böyle güzel havada üzülmek..

Camdan dışarı baktı.Hava gerçekten de güzeldi.Çok sıcaktı ama güzeldi..Göl kenarı yine çocuklarla doluşmuştu.Bu sene pek iyi olmayacaktı.Tabi daha onlar başlarına geleceklerini bilmiyorlardı.Duyduğuna göre yeni gelen profesör felaketmiş..

İç geçirdi.Yeniden çocuk olmak istiyordu.En azından başında bu kadar yük olmuyordu.Bu arada Annie neler yapıyordu orada??

-Oldukça kötü bir anı açıkcası. Hatta belki sizde hatırlıyorsunuzdur. Kim in ölümü....

"Kim.." sanki daha önce duymuştu.Gözlerini kapadı ve bir eline kafasına koyup düşündü.Bu yaptığı Muggle'ların yaptığı bir şeydi.Bu sayede unutulan bilgiler tekrar hatırlanabiliryordu...

-Kim şu Quidditch oynarken ölen çocuk değil mi?Biliyorsun ben geleli 2 sene oldu.Olayı bilmiyorum.Hatta Annie'ye gösterdiğim baykuş onun.Evet evet Kim.Tamam hatırladım.Bunun seninle ne alakası var ki?

Artık kendine gelmişti.Gülümseyebiliyordu.Sanki birşeyler olmuştu ve kardeşi hayata yeniden dönmüştü.Matt'in telepati kurabilmesinde bir sorun yoktu ama bu çok farklıydı.Sanki şu an evindeki bir 3. gözdü.Olanları duyabiliyormuş gibiydi.Göremiyordu.Ses titreşimleri sanki gözüküyor gibi oluyordu ama bu gerçek değildi sonuçta.Bir erkek sesi vardı.Tam duyamıyordu.Sonra annesinin sesini duyar gibi oldu.Ve bir karşılama konuşması gibi.

"Prech.Bu sen misin?Dys havası sana yaramış.."

ses gelip gidiyordu.Yoksa bu gelecek miydi?Çünkü Prech'in eve varması mümkün değildi..Sonra enerji gitti..Hayata geri dönmüş gibiydi.Wendy karşısında duruyordu ve birşeyler anlatmaya başlamıştı...

-Aslında benim yüzümden öldü Kim. Ben sadece o maçta vurucuydum ama alışkanlık olsa gerek ki maçın sonuna doğru Altın Snitch gözüme takıldı. Sanki amacım onu yakalamakmış gibi bakıyordum ona. Tam o anda nasıl olduysa bir bludger gözümün önünden geçip tutucu olan Kim e çarptı ve Kim bulunduğu yükseklikten yere çekıldı. Neyse ama şunu bil ki Kim benim yüzümden öldü...

Bu arada Annie arkada birşeyler yapıp çıkmıkştı.Hoşçakal bile demeden..

-Olabilir.Böyle durumlar sadece senin başına gelmiyor sonuçta.Bende bir çocuğu fena halde yaralamıştım.Tamam ölmedi ama neredeyse ölmüş kadar üzülmüştüm.Artık yapabileceğin birşey yok.Yani boşuna üzülüyorsun. Neyse ben de gidiyim artık. İşlerim var.Bak tekrar ediyorum.Üzme kendini.Anlıyorum seni ama üzme..Hadi hoşçakal...

Aslında işi filan yoktu.Sadece uzanıp o enerji hakkında kafa patlatacaktı.Çok garip birşeydi.Baykuşhanenin kapısını itip çıktı.Birden güneş gözüne çarptı.Hava epey ısınmıştı. Çocukken kardeşiyle yaptığı gibi merdivenden indi.Koşa koşa.Bir keresinde yine koşarken kardeşi üzerine düşmüştü.Tabi ikiside merdivenden yuvarlanmışlardı.Nedense hiçbirşey olmamıştı. Yine kardeşi aklına geldi.Acaba eve gitse miydi?Hayır.Belki sonra...