Yeni Bir Bebek Yeni Ufuklar...

Yeni Bir Bebek Yeni Ufuklar...

Ayın küstüğü bir şehrin tam ortasında duran görkemli bir malikâne. Bahçesinde kuşlar cıvıldıyor rüzgâr iyi alametlere haber veriyordu.O sıralarda neredeyse doğum yapacak olan Lady Knutsle sanki sancıları dinecekmişçesine karnını ovalıyordu. Kocaman malikâne’ye büyük bir sessizlik çökmüştü adeta. Kimsenin ağzından çıt çıkmıyordu. Bu sessizliği Lady Knutsle 'ın doğum sancılarını haber veren sancılar bozmuştu. Doktorlar yoldaydı.Kocaman odada sıra sıra dizilmiş hediyeler gökkuşağını andıran çiçeklerle bezenmiş çelenkler duruyordu. Etraftaki loş ışıklandırma insanın içindeki tüm sevinci öldürüyordu adeta.



Son bir sancının getirdiği bağırışın ardından kapının zili tüm malikânede yankılanmıştı. Lady Knutsle'nin başında bekleyen en önemli hizmetkârı kapıya koşar adımlarla koştu. Büyük kapı ardına kadar açıldı ve doktorun beraberinde getirdiği bir kalabalık Lady'nin bulunduğu yatak odasına girdi. O kadar acımasız bir şatoydu ki. Kimseler Lady'nin sağlığını değil doğacak çocuğun erkek olmasını önemsiyordu.Lady'nin sancıları dinmeden uyarı veriyordu, "Çıkmak istiyorum" diyordu adeta Küçük bebek.Doktor arkasındaki bir düzine hemşireye dönerek konuştu"Aletleri verin!"Doktor endişeli gibi görünse de herkes gibi bu işten alacağı para onu ilgilendiriyordu. Bebeğin kafasının çıkmasıyla bir ağlama duyuldu.Bebek tamamen çıktığında bütün herkes yaklaşmıştı yatağa. Herkes bakıyordu o şirin bebeğe. Çoğu kişi için yeni bir varisti.Bebeği kadifeden bir kumaşa sardıktan sonra temizlemek için banyoya götürdüler. Lady Knutsle eşine döndü ve gülümsedi bir erkek doğurmuştu! Soylarını devam ettirebilecek bir erkek.Doktor ile konuşmak için Hole çıkan Mr. Alex cebindeki tüm parayı çıkarttı. Sayma gereği duymadan adamın kandan kirlenmiş ellerine baktıktan sonra doktorun cebine yerleştirdi.



"Geçmiş olsun." Sanırım bu doktorun bugün söylediği en iyi şeydi.Lady Knutsle hemen ayağa kalkmıştı odanın yarısını kaplayan gardırobun içinden en güzel elbisesini seçti.Şimdi çocuğa isim verme töreni yapılacaktı ki bu çok önemliydi. Soylarını devam ettirecek bebeğe verilecek en asil ad ne olabilirdi ki Mr. Alex Willie Lady Knutsle ise William adlarını akıllarından geçirirken aşağıdaki kattan gelen uğultuların olduğu odaya yöneldiler."Aman tanrım!" güzel söylenen bir sözdü bu. Çünkü yeni bebekleri daha doğrusu varisleri bembeyaz bir şekilde şöminenin önündeki altın kaplama yumuşacık yatağında uyuyordu. Üstüne çoktan bir kıyafet geçirilmişti.Çok güzle bir kıyafetti. Yakasında güzel işlemler ve tam ortasında da ailenin armasını taşıyordu. Bu bebek yeni bir umuttu. Son 30 yıldaki en güzel olaydı. Bu malikâne ilk defa mutlulukla kaplanmıştı. Kuşlar bile bebeği seyretmek için camın önündeki özel ve geniş bölümde toplanmışlardı. Evin kedisi Cornell beşiğin etrafında dönüp durdu ve birkaç dakika sonra oracıkta uyuyuverdi.Ortamın sessizliğini bozan bir grup kraliyet melodisini yavaşça ve hiçbir şeyi rahatsız etmeyecek bir tonda çalmaya başladı.Lady yatağa yaklaştı."William" dedi. Bu ailedeki diğer bir gelenek ise herkesin en az iki adı olmalıydı ve ilk adı ladyler ikinci adı ise eşleri seçerdi.Mr. Alex yatağa yavaş adımlarla yaklaştı."Willie"dedi ardından Lady ve eşi aynı ağızdan söylediler"William Willie Winfield"Sihirli yatağının altın kaplamasında beliren sözcükler herkesin dikkatini çekmişti.
"WWW"

Herşey yeniden başlıyordu. Sonunda bu malikâneye sükûn gelecekti. İlk defa bu karanlık yerde güneş açacaktı sanki.

Yeni bir bebek, yeni bir umut, yeni ufuklar.




Şafak yavaş yavaş söküyor malikânenin bahçesini bir ışıkçaymışçasına aydınlatıyordu. Kuşlar eşlerine kur bazıları da serenat yapıyorlardı.William erkenden uyanmış odasındaki gizli odada takılıyordu. Sıra sıra dizilmiş raflar ve rafları boş bırakmayan farklı boyutlardaki kitaplar.Kara büyü ile bezenmiş odada bir çalışma masası eski bir gözlük ve elmaslarla kaplanmış büyük bir kapı göze çarpıyordu.William kapının arkasından sürekli sesler duyuyordu. Oraya girmek istiyordu ama maalesef kapıya vurulmuş büyük bir kilit tüm hayallerini kısıtlıyordu.Kütüphanenin sessizliğini Lady Knutsle Bozmuştu. William aceleyle odasına geri döndü duvardaki Simgelerin arasından güneşe bastı ve gizli odanın kapısı kayboldu. Annesi bağırıyordu"William yemek!"Günün en sevdiği anı buydu kahvaltı etmek.Yavaşça merdivenlerden indikten sonra büyük masanın olduğu uzunca bir odanın kapısında beliriverdi. En sevdiği yiyecekler hazırlanmıştı.Masadaki yerine oturdu ve yiyeceklerden yemeye başladı. Kahvaltı bittikten sonra bahçeye çıkıp bu güzel günün keyfini çıkarmaya çalışıyordu. Önce laleleri sonra sümbülleri sonrada adını bilemediği çiçekleri suladı.Bunlar hizmetçilerin işi olsa da çalışmak kanında vardı. Evlerinin yakınındaki ahıla gitmek için garajdan bir bisiklet aldı ve yola koyuldu. Yolun hemen yanındaki ahıra vardığında atının orada onu beklediğini gördü.Onu Bill'e teslim etmişlerdi. Ona güveniyorlardı Bill aileden sayılırdı nede olsan her gün beraberdiler."Hey Bill Clef'i görebilir miyim?"Bill temizlediği ahırdan çıktı ve pislikleri çöpe attı.Evet der gibi bir işaretle At pistinin kapısını açtı.William hemen Clef'in yanına gitti ona bir koşu takımı taktı ve üstüne çıktı. Henüz sürmesine izin olmasa da pistte birazcık dolanabilirdi.Clef'in ayak adımları kalp atışıyla ritmik bir şekilde ilerliyordu. Olabildiğince güzel bir attı o.Aniden bir yılanın piste girdiğini gördüğü için korkan Clef koşmaya başladı ama yılanın kan emici ısırığından kurtulamadı.Clef yerde yatıyordu. William avazı çıktığı kadar Bill'e bağırıyordu. Korku endişe ve üzüntü. Her duyguyu tatmıştı şimdi. Sanki ilk defa üzülüyordu.Bill bir veteriner çağırma gereği duymadı çünkü çok fazla bir zehir yoktu ve zehir öldürücü değildi.Zehirdi orda çıkardıktan sonra Clef bir süre dinlendi. Ayağa kalktığında yeni gibiydi. William onu bebekken almıştı ve o zamandan beri çok seviyordu.Ne isterse yapıyordu. Saman veriyor, suluğunu durduruyor ve onu tarayıp gezdiriyordu. Tüm hayatı oydu sanki.Eline tarağı aldı ve yelesinde gezdirmeye başladı. Clef bunu sevmişti ve ayaklarının üzerinde eğildi. Sanki bir saygı işareti gibiydi.Ama gitmesi gerekiyordu elinde olsa o sıkıcı malikâneye hiç dönmeyecekti istemiyordu. Sanki bu hayatı seçmiş gibi ona her istediği veriliyordu. Bir yandan da istemediği şeylerle doluydu malikâne.Ona veriliyordu bulunan her şey ama yararsız. Onun olmak istediği yer burasıydı Bill’in yanı. Normal ve diğer çiftlik çocukları gibi isteklerini biraz olsun emek karşılığında elde etmek istiyordu.İstekleri çok farklıydı oysaki reşit bir vatandaş sayılınca Winfield krallığı onun olacaktı. Üstündeki baskıyı hafifletiyordu bu cennette.Sadece Clef değil başka hayvanları da vardı. Ama onlarla o kadar ilgilenmiyordu.Ağır kapısı açıldı ve Bill'in oğlu içeriye girdi.Konuşmaya erken atılırdı hep "Günaydın majeste!"William kendisini kıskandığının farkındaydı.



"Beni hiç anlamıyorsun değil mi Parker? Hayatımın tozpembe olduğunu zannediyorsun. Oysaki senin hayatından çok daha düşük seviyeli bir hayatım var." 



"Düşük mü? Ah özür dilerim majeste sizin elmaslarla kaplı hayatınıza laf ettiğim için çok üzgünüm benim ne haddime?"