*İlk Karşılaşma*

Göl kenarındaki nefes kesici karşılaşmanın ardından Patrica, Thomas'ın kollarında revire gidiyordu. Thomas soğukkanlı birisi olsa da kalbinin fena halde hızlı attığını kabul etmek zorunda kaldı. Sevdiği kızı bir grup Slytherin'in arasından kurtarmıştı. Şimdi ikiside konuşmadan revire doğru gidiyorlardı. Konuşmasalar da gözleri her şeyi anlatmaya yetiyor gibiydi. Thomas Patrica'yı seviyordu ama onun ne düşündüğünü bilmiyordu açıkçası öğrenmeye de oldukça meraklıydı ama daha bugün tanışmışken -yani bakışmalar dışında- seni seviyorum diyemezdi.
Revire geldiklerinde Patrica nazik bir şekilde kapıyı açmasına yardım etti. Patrica'yı tanımış gibi görünen Madam Pegotty ne olduğunu sordu. Galiba Patrica revire sık uğruyordu. Thomas nedenini merak etti. Thomas kırılmasında korkarmışcasına nazikçe Patrica'yı yatağın üzerine bıraktı ve geri çekildi. Patrica birden Madam Pegotty'e merdivenlerden koşarak çıkarken birisiyle çarpıştığını söylediğinde Thomas çok şaşırdı. Slytherin grup onu rahatsız ediyordu ve o çarpıştım diyordu. Ama Thomas sadece bakınmakla yetindi. Neden böyle bir şey yapıyordu? Sltyherin'lerden mi korkuyordu? İyi bir cezadan uslanmasalar da bir daha böyle bir şeye kalkışmazlardı.Madam Pegotty revirden çıktı ve Patrica ve Thomas yalnız kaldılar. Sadece birbirlerine bakmakla yetindiler. Sevdiği kızın yanında bir grup serseri yüzünden yatması ve onlardan hala korkması hiç de iyi değildi. "Ne ? Bunu yapmak zorundaydım anla biraz Thomas" dedi Patrica ama Thomas bakmakla yetindi. Suratınn ciddi bir hal aldığını tahmin edebiliyordu. "Ne yani? Serseri bir grup Slytherin gelsin ve seni sıkıştırsın sonra da elini kolunu sallaya sallaya Hogwarts'da gezsin. " Patrica ağzını açtı ve kapadı. Galiba biraz fazla sert olmuştu ama birisinin Patrica'yı sıkıştırması fikri Thomas'ı deli ediyordu. "Özür dilerim. Ben... Sadece senin için... Endişelenmiştim. Boşver şimdi bunları. Dinlenmen gerek." diyebildi. Sakinleşmeliydi. Onların hesabını daha sonra görecekti. Patrica'ya baş başaydı ve anın tadını çıkarmalıydı. Belki de birazcık sevgi ortamı yumuşatabilirdi.

Patrica Thomas'ın gözlerinin içine bakmaktan çekiniyordu. Thomas'ın yüzü ciddi bir ifade almıştı. Ama hala cevap gelmemişti. Thomas suratını biraz daha ciddileştirdi ve "Ne yani? Serseri bir grup Slytherin gelsin ve seni sıkıştırsın sonra da elini kolunu sallaya sallaya Hogwarts'da gezsin. " dedi. 'Haklı' diye düşündü Patrica. Ona göre Thomas ne kadar kızsa haklıydı. Yaptığı hoş bir şey değildi. Her ne kadar konuşmak için ağzını açtıysa da geri kapattı Patrica. Thomas yüzünü biraz yumuşattığını fark etti. Thomas tekrar konuşmuştu "Özür dilerim. Ben... Sadece senin için... Endişelenmiştim. Boşver şimdi bunları. Dinlenmen gerek." dedi. Patrica "Özür dilemesi gereken sen değil benim. Ben özür dilerim ama sana bir şey yapmalarından korktum. Onların sağı solu belli olmaz. Abim Lilou'nun kulağına gitse. Sana bir şey olursa kendimi hiç affetmezdim. Sonuçta beni oradan sen kurtardın. Onlarla uğraşmak akıllıca bir şey değil." dedi. Thomas hala Patrica'ya bakıyordu. Düşünüyor gibi bir hali vardı. Ne demeli bilemiyor gibi. Patrica içinden 'Sen, ne farklı bir hissin. Ah, Thomas sen nasıl girdin hayatıma ? İlk defa birinin gözlerinin içinde kaybolup gidiyorum.' diye geçiriyordu. Nasıl bir histi bu ? Thomas ağzını açıp açıp kapatıyordu ama konuşacak gibi bir hali vardı. Hala göz gözeydiler. Ama yüzü yumuşaktı. Thomas çok farklıydı. Ona bir şey olursa Patrica ölürdü. Ama bunu ona söylemek sandığı kadar kolay değildi. Onunla konuşmak büyük cesaretti. Hatta Ari olmasa Thomas'la asla konuşamayacağını biliyordu. Açıkçası Thomas'tan oldukça utanıyordu. Bu kısa sessizlik ona 1 saat gibi gelmişti...

"Özür dilemesi gereken sen değil benim. Ben özür dilerim ama sana bir şey yapmalarından korktum. Onların sağı solu belli olmaz. Abim Lilou'nun kulağına gitse. Sana bir şey olursa kendimi hiç affetmezdim. Sonuçta beni oradan sen kurtardın. Onlarla uğraşmak akıllıca bir şey değil." cevabı Thomas'ı oldukça şaşırtmıştı. Patrica'nın amacı Thomas'ı korumaktı. Abim Lilou lafı ona Ari ve Leo'yu hatırlattı. Ne söyleyeceğini bilmiyordu. Patrica onun için endişelenmişti ama kendisi Thomas'ın umurunda bile değildi. Onun tek düşündüğü Patrica'ydı. Ona bir şey olmasına asla izin veremezdi, vermezdi. Ağzını açıp kapattı ne diyeceğini bilemeden. Artık söylemek ve haykırmak istiyordu. 'Seni seviyorum' demek gerçekten bu kadar zor muydu? Thomas kendini ilk defa bu kadar zor bir durumda hissetti. Patrica ile tartışmak istediği en son şeydi ve bu işe bir son vermeli ve artık ona söylemeliydi. Kendini çaresiz hissedercesine Patrica'nın gözlerinin içine baktı. Adeta eridiğini hissetti ve içine bir cesaret geldi. Onu sevdiğini ve onun için her şeyi yapabileceğini söylemek istiyordu. "Patrica, ben sana bir şey söylemeliyim. " Patrica'da heyecanlanmış ve ciddileşmiş göründü. Onun gözlerine bakmak artık daha da zorlaşıyordu. Terlediğini hissetti. "Ben, yani söylemek istediğim..." Bu da neydi? Gerçekten bu kadar zor muydu? Daha önce birçok kızla çıkmış olabilirdi ama Patrica bambaşkaydı. Thomas kendini ilk defa gerçekten aşık olmuş gibi hissediyordu. Peki ya Patrica? O da onu seviyor muydu? Artık öğrenmeliydi.

Thomas çok acıklı bir ifadeyle Patrica'ya bakıyordu bir şey söyleyecek gibi. Rahatsız olmuştu. Yerinde duramıyor gibiydi. Thomas bir şeyler mırıldandı. Patrica yüzünü buruşturdu. Anlamıyordu. Thomas konuşacaktı. Çaresiz bir ifadeyle Patrica'nın gözlerinin içine baktı. Patrica'nın içi erimişti. O gözleri, o derin gözleri... Adeta içinden çıkması çok zor bir labirent gibiydi. Yolu arıyordu. Ama bir yandan da yolu bulmayı istemiyordu. 'Hadi, söyle Thomas. Ne diyecek ki ?' Thomas en sonunda konuşma kararı aldı ve "Patrica, ben sana bir şey söylemeliyim. " dedi. Patrica ciddileşmiş,bir o kadar meraklı bir ifadeyle Thomas'a bakıyordu. Ama Thomas yavaş,yavaş gözlerini yere devirdi. Ne oluyordu ? Thomas artık Patrica'nın gözlerine değil , Patrica'nın yerde duran ayakkabılarına bakıyordu. Thomas terlemeye başlamıştı. "Ben, yani söylemek istediğim..." dedi. Ne idi ? 'Söyle Thomas, hadi ama ne söyleyeceksin beni meraklandırıyorsun ! ' diye içinden geçirdi Patrica ama Thomas hala iki lafı bir araya getimeye çabalıyordu. Thomas'ı daha önce hiç böyle görmemişti Patrica. Acaba ne diyecekti ?

Thomas çok zavallı göründüğünün farkındaydı. Neydi bu şimdi? O daha önce hiç böyle olmamıştı. Derin bir nefes aldı ve doğrudan Patrica'nın gözlerine bakarak konuşmaya başladı. "Patrica benim söylemek istediğim şey ben SENİ SEVİYORUM!" Olmuştu. Sonunda söylemişti. Rahatlamış olmanın verdiği ifadeyle Patrica'ya bakmaya devam etti. Ama yüz şekli onu hiç mi hiç rahatlatmıyordu. Tamamen Gryffindor kırmızısı olmuşte ve Thomas aynadan kendisinin de aynı renkte olduğunu görmüştü. Ama Patrica'nın gözlerinde bambaşka bir ifade daha vardı. Thomas nefesini tutmuş onun cevabını bekliyordu. Ağzından çıkacak kelimeler ya onu dünyanın en mutlu insanı yapacaktı ya da ölüme terk edecekti. Geçmek bilmeyen bir zamanın ardından Patrica'nın dudakları aralandı ve Thomas ona bakmayı sürdürdü. Patrica ne diyecekti?

Thomas derin derin nefesler alıyordu. Acaba ne oluyordu ? Tıkanmış mıydı ? Bayılabilirdi. Sonra düzelmeye başladı Thomas Gryffindor kırmızısına bürünmüştü. En sonunda dayanamadı. Gözlerini hafif kıstı ve "Patrica benim söylemek istediğim şey ben SENİ SEVİYORUM!" diye söyleyiverdi. Son kısım yarısı boş olan odada oldukça yankı yaptıktan sonra Patrica'nın kulağına gelmesi daha doğrusu Patrica'nın algılaması biraz uzun sürdü. Patrica'nın içi bir garip olmuştu hala kulaklarına yankılanan tek şey 'SENİ SEVİYORUM!' diye haykıran Thomas'ın sesiydi. Thomas kıpkırmızı kesilmişti. Patrica'da aynen öyle olmuştu. Thomas sabırsız bir şekilde bekliyordu. Patrica o şoku daha üstünden atamamıştı. En sonunda Patrica dudaklarını araladı ve "Ben şey..." dedi Thomas korkmuş gibi görünüyordu çünkü Patrica'nın yüzü ciddileşmişti ki "Bende SENİ SEVİYORUM" diye haykırdı. Patrica Thomas çok şaşırmış görünüyordu. İkiside kıpkırmızı kesilmişti...

Beklediğim an gelmişti. Patrica dudaklarını şok ifadesiyle araladı ve "Ben şey..." diye söze başladı. Bunun ardından tahmin ettiğim şeyin gelmemesi için dua ediyordum. Patrica'nın cevabından korkmuştum. Söylememeli miydim? Erken miydi? Yoksa hiç sevmeyecek miydi? Bu sorular kafamı kurcalarken Patrica'nın yüzü ciddileşti ve sözünü tamamladı. "Bende SENİ SEVİYORUM" sesi odada yankılandı ve dahası kulaklarımda tekrar tekrar çınladı. Algılamada sıkıntı yaşamıştım. Ama doğru anlamıştım. Patrica da beni seviyordu! Şaşkın bir surat ifadesiyle ona baktım. Söyleyecek bir şey bulamıyordum. İkimizinde suratı kıpkırmızı olmuştu. Hafif bir gülümsemeyle ona baktım ve gözleri beni bir kez daha alıp götürdü...

Thomas şaşkındı. Ne yapacağını bilemiyor gibiydi. En sonunda Patrica mavi gözleriyle hafifçe gülümsedi. Thomas büyülenmiş gibi gözlerinin içine bakıyordu Patrica'nın. Patrica'da onun gözleri içinde kaybolmuştu. Thomas, ne kadar güzeldi. Onun o derin gözlerinde kaybolmak korkutmuyordu Patrica'yı. Çünkü o çok tatlıydı. Patrica sırıtınca Thomas'ta geri kalmadı ve sırıtmaya başladı. Patrica yatakta doğrulmuştu. İkisi de korkak ve ürkek görünüyordu ve çok hızlı nefes alıyorlardı. Patrica ilk defa böyle olmuştu. Çünkü ilk defa aşıktı. Bu güzel bir duyguydu. Thomas ise bir sürü kız ile çıkmıştı. Patrica okula geldiğinden beri Thomas'ı tanıyordu ama Thomas onu tanımıyordu. Thomas oldukça güzel kızlarla çıkmıştı aslında. Patrica ise daha hiç kimseyle çıkmamıştı. Ama hoşlandığı birileri olmuştu. Yani Thomas gibi. Etraf sessizdi. Çıt çıkmıyordu. Revirde bir tek Thomas ve Patrica vardı.