Puan Yükseltme

M'éxter Malikanesi, Londra'nın Güneybatı'sında yer alan şık ve gösterişli bir evdi. Mr. ve Mrs. M'éxter en küçük kızlarının her zaman iyiliğini isterlerdi. Elizabeth M'éxter, henüz 12 yaşında sarı saçlı mavi gözlü küçük bir kızdı. Anne ve babası kentin ileri gelenlerindendi.İkisi de avukattı. Elizabeth M'éxter ise ailenin tek kızıydı... O, o garipti. Muggle doğumlu büyücülerdendi.
***
(...) Koştum, hiç durmadan koştum. Önce koridorları aştım, sonra sürekli yer değiştiren merdivenleri bir çırpıda arşınladım. Akciğerlerim patlama derecesine varmıştı. Durdum, soluklandım. Buradan çıkış olmadığını anladım hemen. Yasak Koridor beni Hogwarts'a geldiğim ilk günden beri korkuturdu. Ama şu an bu koridorda duvara yaslanmıştım korkusuzca. Tek derdim Hufflepuff Ortak Salonu'na dönebilmekti. Ama kaybolmuştum işte kaybolmuştum. Annem ve babam beni bu halde görseler ne derlerdi acaba? Keşke, Tanrım keşke onlarda büyücü olsalardı. Ya ben diğer çocuklar gibi olsaydım. Bu yüzden Hogwarts'a gelmek zorunda kalmazdım. Burayı elbette seviyordum. Hergün yeni birşey keşfetmek beni her zaman mutlu ederdi. Ama şimdi... Gecenin bir yarısında gezintiye çıkmış sonra da Hufflepuff ortak salonuna geri dönmeyi istemiştim. Bir an olan oldu. Karanlıkta nerede olduğumu unutmuştum. Koşa koşa bir solukta Yasak Koridor'a gelmeyi becermiştim. Çok talihli bir insanımdır. Kusursuz bir şekilde kuralları çiğnemiş bulunuyorum. Harika...

***

Kımıldamadan dev koridorun bir ucuna sonra diğer ucuna bakmayı sürdürdüm. Etraf karanlıktı ve ağzımdan çıkan buharları görebiliyordum. Her taraf en tiksindirici biçimiyle örümcek ağlarla kaplıydı. Duvarlarda her boydan kafatası vardı. İnsan kafatası, ev cini kafatası, küçük kemirgen kafatasları... Hepsi tehtit edermiş gibi asılı duruyorlardı. Meşaleler koridorun aydınlanmasını sağlamamakla birlikte sadece kafatasılarını aydınlatıp beni daha da korkutuyorlardı. Şu an eğer evimde olsaydım bir çığlık atardım. Böylece annem yanıma gelir, bana sarılırdı. Ama eğer aynı şeyi burada denesem - ki böyle birşey yapmayı hiç düşünmüyorum artık - yanıma her türden yaratığı çağırırım artık ya da ölü kafatasılarını canlandırırım. Kendi sesimden korkup panik yapmam da cabası. Ayrıca şu durumda kendimi çığlık atmamak için zor tutuyorum diyebilirim. Koridorda yavaş yavaş ilerlemeye devam ettim. Bağırıyormuş gibi görünen, ağzı açık kalmış bir mumyaya benzeyen, bir heykelin yanında buluverdim kendimi. Üstü tiksindirici derecede kirli ve tozluydu en berbat olanı da sanki üstüne tül perdesi giymiş gibi her tarafı örümcek ağlarıyla kaplıydı. Heykelin ön tarafına geçtim dikkatli bir şekilde. Daha dikkatli bakmaya başladım. Ancak bazı ayrıntıları göremiyordum sadece gözümün karanlığa alışkanlığı sayesinde baktığım şeklin bir heykel olduğunu anlamıştım. Hatırlayamıyordum... Asanın fener gibi ışıklanmasını sağlayacak büyüyü. Bu unutkanlık nereye kadar devam edecek onu da bilemiyordum. Hem büyüyü yarım yamalak hatırlasam bile neye yarardı ki? Sakarlığım sayesinde tüm okulu yerle bir ederdim.

***

Geçenlerde okulu tanıma çalışmalarım sırasında birkaç yer keşfetmiştim. Hatırladığım kadarıyla bu mekanlar: içinde çok sevecen bir hayaletin yaşadığı tuvalet, kütüphane, boş bir sınıf, girilmeme izin verilmemiş hastane kanadı, baykuşlarla dolu baykuş evi idi. En çok Mrytle adında bir hayaletin bulunduğu tuvalet çok ilgimi çekmişti. Ortaya yarı saydam bir kızın fırlaması beni hem korkutmuş hem de şaşırtmıştı. Ama çok memnun olmuştum bu durumdan. Kendimi tanıştırmıştım. O da bir hayli tiz sesiyle bana kendi yaşamını anlatmıştı daha doğrusu sonraki yaşamını. Sonuçta o yaşamıyordu. Bir hayaletti. Ben de hayaletleri her zaman sevmiş ilginç biriydim. Onunla da iyi anlaştık. Onu hiç incitmeden dinlemiştim. Daha sonra bana kimsenin onu sevmediğini söylemişti, bu yüzden beni çok ama çok sevdiğini söylemişti. Bu yüzden her seferinde onu ziyarete gitmiştim. Hayalet olmayı herşeyden çok istemişimdir. Onlar her zaman ilgimi çekenler arasındadır. Eğer birgün ölürsem tuvaletini onunla paylaşabileceğimi söylemişti Mrytle. Ben de memnunlukla karşıladım. Şu ana kadar tek arkadaşım o. Bir keresinde de Hogwarts Kulelerini gezmeye karar verdim. Hastane kanadına rastladım. Kapıyı aralıyıp içeriye baktığımda geniş bir alanda dizili yataklar görmüştüm. Karşımda bir kadın belirip beni soğuk bir tavırla kovmuştu. Hiç anlamıyorum. Merakta mı suç yani?

***

En ama en çok Hogwarts arazisinde yeşillik bir alanı sevmiştim. Buraya Quidditch Sahası diyorlardı. Birkaç gün bu sahanın ne olduğunu çözmeye çalışırken kendimi süpürgelere binmiş, kendilerine top fırlatıp yakalayan, o topu halkalardan birine geçirmeye çalışan bir grup uçan büyücü ve cadıları izlerken bulmuştum. Tabi büyük hayranlıkla izlemiştim burayı. Keşfettiğim diğer bir yer ise bize önceden yasaklanan şu an bulunduğum koridor. Onu da büyük bir ustalıkla şimdi keşfetmiş bulunuyorum. Çaresizlik, korku, endişe... Bütün bu duyguları aynı anda yaşıyorum. O sırada açık turuncu bir ışığın bana doğru çok uzaktan yavaş yavaş yaklaştığını gördüm. Anlaşılan burada yalnız değildim ve biri bir flamayla bana doğru geliyordu. Yakalanırsam ne olurdu kim bilir? Belki okuldan atılır aileme kavuşurdum. Belki de Mrytle herkese yaptığı gibi bana küser benden nefret ederdi?''Elizabeth beni nasıl bırakırsın? Seni arkadaşım sanmıştım. Sen de kibirlisin işte... Sadece kendini düşünüyorsun. Benim gibi bir hayaleti kkiim--seeveer--kkii ühü ühü ühüüüü...'' Şimdiden tiz feryatlarını duyabiliyordum. ''Miss M'éxter, burada ne işiniz var?'' diye bir sevecen genç bir bayan sesi işittim o sırada. Arkamı büyük bir hızla döndüm... ''Ben... Efendim... Ben kayboldum. Üzgünüm. Hufflepuff Ortak Salonu'na dönmem gerekiyor.'' ''Ben de onun için geldim Miss M'éxter. Arkadaşlarınız yokluğunuzu farkedip endişelendi. Korkmayın. Ben size eşlik edeceğim. Lütfen bir daha bu duruma düşmemeye gayret edin.'' ''Peki, teşekkürler, efendim.'' Bu sefer, daha önce hiç tanımadığım anlayışlı bir bayanla, flama ışığı eşliğinde, Hufflepuff Ortak Salonu'nun yolunu tuttuk.


-Rp Out-

*Bu rp'nin bana ait olduğunu kanıtlayabilirim.
*Bir önceki rp için kusura bakmayın. Çok üzgünüm moderatör alınımları için böyle bir şey yaptım.
*Umarım tekrardan puanlatma şansım olur. Şimdiden teşekkürler.

Bu RP'nin size ait olduğunu kanıtlamanız gerekmektedir. Böylece RP'niz yeniden değerlendirelecektir.

Rp Değiştirildi.